Jan Ledóchowski: Różnice pomiędzy wersjami

|imię = Jan Ledóchowski

|zdjęcie = Jan Ledóchowski.PNG

|opis zdjęcia =

|nazwa herbu = Szaława

|zdjęcie herbu = POL COA Szaława.svg

|data urodzenia = [[23 czerwca]] [[1791]]

|miejsce urodzenia = [[Warszawa]]

|data śmierci = [[10 września]] [[1864]]

|miejsce śmierci = [[Paryż]]

|rodzina = [[Ledóchowscy]]

|ojciec =

|matka =

|malzonka =

|dzieci =

'''Jan Ledóchowski''' herbu [[Szaława]] (ur. [[23 czerwca]] [[1791]] w [[Warszawa|Warszawie]] –, zm. [[10 września]] w [[1864]] w [[Paryż]]u), poseł na [[Sejm (Królestwo Polskie)|Sejmy]] [[Królestwo KongresowePolskie (kongresowe)|Królestwa Kongresowego]], polityk emigracyjny. Oficer armii [[Księstwo Warszawskie|Księstwa Warszawskiego]], kawaler orderu [[Legia Honorowa|Legii Honorowej]] i [[Order Virtuti Militari|Virtuti Militari]].

Po studiach w Akademii Wojskowej w [[Wiedeń|Wiedniu]], w [[1808]] w stopniu [[podporucznik]]a wstąpił do wojska Księstwa Warszawskiego. Po [[bitwa pod Raszynem (1809)|bitwie pod Raszynem]] awansowany na [[kapitan (ranga)|kapitana]], został adiutantem księcia [[Józef Poniatowski|Józefa Poniatowskiego]]. W czasie kampanii w [[Rosja|Rosji]] w [[1812]] walczył jako kapitan 14. Pułku Piechoty w straży przedniej gen. [[Jan Henryk Dąbrowski|Jana Henryka Dąbrowskiego]]. Po [[bitwa nad Berezyną (1812)|bitwie nad Berezyną]] odznaczony Krzyżem Orderu Virtuti Militari i Legią Honorową. [[Bitwa pod Oszmianą (1812)|Pod Oszmianą]] dostał się do niewoli rosyjskiej.

W [[Królestwo KongresowePolskie (kongresowe)|Królestwie Polskim]] został w [[1825]] posłem na Sejm i związał się z opozycją liberalną. Na sejmie czerwcowym [[1830]] bronił zasad [[Konstytucja Królestwa Polskiego|Konstytucji Królestwa Polskiego]]. Po wybuchu [[powstanie listopadowe|powstania listopadowego]], na posiedzeniu [[20 grudnia]] poparł dyktaturę gen. [[Józef Chłopicki|Józefa Chłopickiego]]. Na sesji sejmu [[25 stycznia]] [[1831]] [[Uchwała Sejmu o detronizacji Mikołaja I|detronizującej]] cara [[Mikołaj I Romanow|Mikołaja I]], wybiegł na środek izby krzycząc '':"Wyrzeknijmy „Wyrzeknijmy więc wszyscy: nie ma Mikołaja!"''”. Był zwolennikiem gen. [[Jan Zygmunt Skrzynecki|Jana Zygmunta Skrzyneckiego]], niejednokrotnie ostro występując w jego obronie przeciwko lewicy powstańczej. Sformował 1. Pułk Krakusów i 9. Pułk Piechoty, od lipca [[1831]] dowodził pospolitym ruszeniem województwa krakowskiego.

Po upadku powstania skazany przez Rosjan na śmierć, dobra jego uległy konfiskacie. W [[Stuttgart|Stuttgarcie]] zorganizował komitet pomocy dla emigrantów polskich. Przebywał na emigracji we [[Francja|Francji]], od [[1841]] w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]. Początkowo działał w [[Komitet Narodowy Polski (1831-1832)|Komitecie Narodowym Polskim]], w [[1846]] wstąpił do [[Towarzystwo Demokratyczne Polskie|Towarzystwa Demokratycznego Polskiego]]. Po wybuchu [[powstanie styczniowe|powstania styczniowego]] udał się do [[Kraków|Krakowa]].