Zygmunt Poniatowski (duchowny): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Oleo (dyskusja | edycje)
m infobox, drobne redakcyjne, drobne techniczne
Oleo (dyskusja | edycje)
m →‎Biografia: drobne redakcyjne
Linia 50:
W spreparowanym akcie oskarżenia zarzucano ks. Poniatowskiemu, że jako wikariusz parafii Szumowo utrzymywał kontakty z członkiem [[Narodowe Zjednoczenie Wojskowe|Narodowego Zjednoczenia Wojskowego]] Bronisławem Karwowskim, od którego ponadto przyjął 200 tys. zł. podczas amnestii w 1947 w celu wykupienia z więzienia byłego komendanta NZW, inżyniera [[Romuald Kozioł|Romualda Kozła]], wykorzystując w tym celu znajomość z wiceministrem [[Bolesław Podedworny|Bolesławem Podedwornym]]. Sam Karwowski podczas podczas przesłuchania zeznał, iż poznał ks. Poniatowskiego w maju 1946. Na podstawie tych zarzutów 20 stycznia 1949 wojskowy prokurator rejonowy w Białymstoku, kapitan Ludwik Borowski, wydał wniosek o czasowe aresztowanie księdza, a 18 lutego zgodził się na przedłużenie aresztu do 20 marca. 20 maja 1949 ks. Poniatowski został skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Białymstoku (rozprawie przewodniczył major Aleksander Filis, ławnikami byli starszy strzelec Antoni Tablica i strzelec Stefan Bidziński) za udzielenie pomocy członkom NZW, Bronisławowi i Henrykowi Karwowskim, na 5 lat więzienia, utratę praw publicznych na 3 lata i konfiskatę całego majątku.
 
Po śmierci [[Józef Stalin|Stalina]], 17 maja 1953 zastosowano wobec księdza amnestię i zmniejszono mu wyrok o jedną trzecią – do 3 lat i 4 miesięcy. Niezwłocznie też wypuszczono go na wolność. Wówczas [[Biskupi łomżyńscy|biskup łomżyński]] chciał mianować ks. Poniatowskiego wikariuszem w Lipsku, ale nie uzyskał zgody [[Rada Narodowa (PRL)|Wojewódzkiej Rady Narodowej]] w Białymstoku. 20 września ks. Poniatowski został mianowany wikariuszem w [[Wąsosz (województwo podlaskie)|Wąsoszu]], a dwa lata później proboszczem w Przerośli. Przez cały ten i późniejszy okres ksiądz chorował na poważny niedowład nóg – to był to skutek pobytu w więzieniu. Nigdy już nie odzyskał pełni sił.
 
W 1974 przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Tykocinie, gdzie zmarł. Został pochowany na cmentarzu w Przerośli.