Brytyjskie okręty podwodne typu E: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Działania na Bałtyku p. 2 |
rozb |
||
Linia 40:
== Operacje bojowe podczas I wojny światowej ==
W trakcie pierwszego wielkiego konfliktu zbrojnego dwudziestego wieku, Rosja miała jedynie osiem aktywnych okrętów na Bałtyku, z których jedynie jeden zdolny był do prowadzenia operacji o większym niż krótkim zasięgu. W tej sytuacji Admiralicja brytyjska podjęła decyzję o wysłaniu okrętów podwodnych na Bałtyk, w celu wsparcia rosyjskich operacji oraz ataku na transport morski ze Szwecji do Niemiec. W październiku 1914 roku, dwa okręty –
Bałtyckie patrole zostały wznowione pod koniec kwietnia następnego roku. Dowodzony przez komandora podporucznika (Lt. Cmdr.) Maxa Hurtona E-9, osiągnął pierwszy sukces przez zatopienie węgłować Dora Hugo Stennes oraz ciężkie uszkodzenie niszczyciela S-148 5 czerwca 1915 roku. W sierpniu Wielka Brytania wysłała na Bałtyk dodatkowe cztery okręty, jeden z nich jednak osiadł na mieliźnie w pobliżu Kopenhagi i został zniszczony, pozostałe pomyślnie zakończyły operacje przejścia na Morze Bałtyckie. Dowodzony przez Lt. Cmdr. Noela Laurence’a E-1, 19 sierpnia uszkodził
Operacje te, szczególnie przeciwko niemieckim okrętom, spowodowały znaczne zakłócenia w niemieckich operacjach na Bałtyku podczas wojny i zmusiły szwedzką marynarkę wojenną do rozpoczęcia działań konwojowych. W odpowiedzi na połączone działania brytyjskich jednostek typu E oraz okrętów rosyjskich w 1915 roku, także niemiecki dowódca [[Hochseeflotte]], [[Grossadmiral]] książę [[Henryk Hohenzollern]] rozpoczął eskortowanie konwojów miedzy Szwecją, a Niemcami, co okazało się bardzo skuteczne: niezależnie od dużej aktywności alianckich okrętów, udało się im zatopić jedynie pięć frachtowców, podczas gdy siły alianckie utraciły jeden z brytyjskich okrętów który wszedł na minę. Dowództwo brytyjskie przez [[Archangielsk]] wysłało na Bałtyk dodatkowe cztery okręty, jednakże przed zakończeniem operacji bałtyckich w 1916 roku w wyniku oblodzenia wykonały one jedynie jeden patrol. W 1917 roku, okręty brytyjskie zaangażowane były w ciężkie walki zmierzające do przeszkodzenia Niemcom w ich postępach w kierunku [[Zatoka Ryska|Zatoki Ryskiej]], co jednak nie przyniosło im sukcesu. W ciągu tego roku zatopiono bowiem jedynie jeden frachtowiec, przy stracie jednego własnego okrętu (i trzech rosyjskich). Niemiecka ofensywa na dodatek, wywołała konieczność samozatopienia zatopienia czterech jednostek rosyjskich i siedmiu brytyjskich, celem zapobieżenia ich wpadnięciu w ręce nieprzyjaciela.▼
▲W odpowiedzi na połączone działania brytyjskich jednostek typu E oraz okrętów rosyjskich w 1915 roku, także niemiecki dowódca [[Hochseeflotte]], [[Grossadmiral]] książę [[Henryk Hohenzollern]] rozpoczął eskortowanie konwojów miedzy Szwecją, a Niemcami, co okazało się bardzo skuteczne: niezależnie od dużej aktywności alianckich okrętów, udało się im zatopić jedynie pięć frachtowców, podczas gdy siły alianckie utraciły jeden z brytyjskich okrętów który wszedł na minę. Dowództwo brytyjskie przez [[Archangielsk]] wysłało na Bałtyk dodatkowe cztery okręty, jednakże przed zakończeniem operacji bałtyckich w 1916 roku w wyniku oblodzenia wykonały one jedynie jeden patrol. W 1917 roku, okręty brytyjskie zaangażowane były w ciężkie walki zmierzające do przeszkodzenia Niemcom w ich postępach w kierunku [[Zatoka Ryska|Zatoki Ryskiej]], co jednak nie przyniosło im sukcesu. W ciągu tego roku zatopiono bowiem jedynie jeden frachtowiec, przy stracie jednego własnego okrętu (i trzech rosyjskich). Niemiecka ofensywa na dodatek, wywołała konieczność samozatopienia zatopienia czterech jednostek rosyjskich i siedmiu brytyjskich, celem zapobieżenia ich wpadnięciu w ręce nieprzyjaciela.
| |||