Grupa Ukrzyżowania: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m int. |
dr. |
||
Linia 2:
Przedstawienia tego typu rozwinęły się w średniowieczu, największy ich rozkwit przypada na gotyk. W przypadku rzeźby przedstawienia tego typu umieszczano często na belce tęczowej, później stanowiły część [[Nastawa ołtarzowa|retabulum ołtarzowego]].
W późnym średniowieczu zaczęły się kształtować nowe warianty ikonograficzne koncentrujące się na wątku Ukrzyżowania, gdzie prócz Chrystusa, Marii, świętego Jana Ewangelisty, Marii Magdaleny ukazywano dwóch łotrów wspomnianych w Ewangelii, znanych z późniejszych przesłanek jako Dismas i Gestas, wspomniana również w Biblii Maria Kleofasowa, a ponadto inne osoby, zarówno opłakujące śmierć Zbawiciela jak Jego oprawcy, w tym biblijny żołdak podający gąbkę z octem czy żołnierz przebijający włócznią bok Chrystusowi - święty Longinus. Jedną z inspiracji w sztuce późnego gotyku dla przedstawień Grupy Ukrzyżowania były misteria, które organizowano w przestrzeni miejskiej. Były to inscenizacje Pasji, które stały się również wzorcem do niektórych przedstawień w typie narracyjno-symultanicznym gdzie do jednego obrazu prócz kulminacyjnego przedstawienia Grupy Ukrzyżowania dodawano kolejne epizody.
{{commonscat|Crucifixion group|Grupa Ukrzyżowania}}
| |||