Polskie Transatlantyckie Towarzystwo Okrętowe: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Zarys dziejów: szeroki opis (źródła te same, co przy historii omawianych statków)
WP:SK, drobne redakcyjne
Linia 3:
Założone w 1930 roku z myślą o zaznaczeniu polskiej obecności na [[Ocean Atlantycki|Atlantyku]]. W roku 1934 zostało przekształcone w [[Gdynia-Ameryka Linie Żeglugowe SA]].
 
== Zarys dziejów ==
W roku 1930 polski rząd, wobec wzrostu liczbowego emigracji do [[Ameryka Północna|Ameryki Północnej]] i [[Ameryka Południowa|Południowej]], zdecydował się na zakup istniejącej linii żeglugowej (wraz z statkami i istniejącym aparatem organizacyjnym) z prawem korzystania z przystani w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]]. Po niepowodzeniu rokowań z [[Niemcy|Niemcami]] wybrano [[Dania|duńskiego]] [[armator]]a ''Det Ostasiatitske Kompagni'', który dysponował czterema parowymi [[statek pasażerski|statkami pasażerskimi]] o nazwach ''Latvia'' (eks- ''Rossija'', zbud. 1908), [[SS Polonia|''Polonia'']] (eks-''Kursk'', zbud. 1910), [[SS Pułaski|''Estonia'']] (eks - ''Car'', zbud. 1912) i [[SS Kościuszko||''Lithuania'']] (eks- ''Carica'', zbud. 1915).
 
Duński armator przejął linię i statki od nieistniejącej już ''Russian American Line'', upadłej po rewolucji w Rosji. Statki i linia powstały m. in. dzięki inwestycji, której dokonała wdowa po carze [[Aleksander III Romanow|Aleksandrze III]], [[Maria Fiodorowna (Dagmar Duńska)]], przeznaczając swoje klejnoty na rozwój floty. Stąd statki nazywano "klejnotami księżniczki Dagmary''. Z uwagi właśnie na pochodzenie carycy z Danii (do której powróciła w 1919 r.) i jej powiązania, flotę przejął armator duński.
 
Duńczycy okazali się skorzy do zawarcia transakcji, bowiem w roku 1931 władze [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]] poważnie ograniczyły kwoty imigranckie i linii zagroziła upadłość. M. in. z tego powodu duński armator sprzedał już wcześniej pod banderę japońską statek ''Latvia'' (nazwany ''Fuso Maru'', zatonął on następnie w czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] z licznymi ofiarami). Pozostałe trzy statki wraz z linią przejął polski armator. W ten sposób powstało "PTTO", w którym początkowo kapitanów zapewniała strona duńska, a polscy kapitanowie pełnili rolę dublerów, przygotowując się do samodzielnego dowodzenia statkami.
 
Z trzech przejętych statków [[SS Polonia]] pływała w "PTTO" pod poprzednią nazwą, natomiast ''Estonia'' i ''Lithuania'' nazwane zostały [[SS Pułaski]] i [[SS Kościuszko]], dla podkreślenia związków polsko-amerykańskich.
 
== Statki ==
* [[SS Pułaski]] (ex ''Estonia'', ex ''Car'')
* [[SS Kościuszko]] (ex ''Lituania'', ex ''Carica'')
* [[SS Polonia]] (ex ''Kursk'')
 
== Bibliografia ==
* Jan Piwowoński: ''Flota spod biało-czerwonej'', Nasza Księgarnia, Warszawa 1989, ISBN 83-10-08902-3
 
{{PMH}}