V Korpus Wielkiej Armii ks. Józefa Poniatowskiego: Różnice pomiędzy wersjami

 

W sierpniu 1812 maszerując na Smoleńsk korpus polski ''(bez dywizji Dąbrowskiego przegrupowanej w rejon Bobrujska)'' stanowi prawą boczną kolumnę marszową. W bitwie smoleńskiej [[17 sierpnia]] z armią Barclaya korpus wykonuje atak ze skrzydła i odcina Rosjan od mostów. W walce o miasto ginie gen. Grabowski, a gen. Zajączek jest ranny. W nocy piechota polska jako pierwsza wchodzi do płonącego [[Smoleńsk]]a.

W marszu na Moskwę korpus polski stanowi nadal prawą kolumnę. [[5 września]] wychodzi na lewe, wysunięte skrzydło armii rosyjskich, dowodzonych przez Kutuzowa. Wojska przeciwnika przyjęły ugrupowanie bojowe i stały gotowe do bitwy pod wsią Borodino.

[[7 września]] Napoleon postawił Poniatowskiemu zadanie [[Obejście (wojsko)|obejścia]] ugrupowania rosyjskiego starym traktem smoleńskim przez wieś Utica i wyjścia na tyły lewego skrzydła [[przeciwnik]]a.

 

Po krótkim odpoczynku w Moskwie V Korpus rozpoczął pościg za armiami Kutuzowa. Te, wycofując się, zeszły z traktu riazańskiego na kałużki stwarzając zagrożenie odcięcia dróg zaopatrzenia i odwrotu dla całej Wielkiej Armii. Napoleon zlecił V korpusowi przegrupować się pod Podolsk i tym samym zmusić Rosjan do walnej bitwy. Pod Czyrykowem miała miejsce "druga polska bitwa" ''(po smoleńskiej)''.

W następnych dniach bił się korpus w bitwie pod Winkowem (Tarutinem), gdzie 2 pułk piechoty uratował od niechybnej niewoli "cara francuskiej jazdy" króla Joachima Murata.

 

W odwrocie rola wojsk polskich jeszcze wzrasta. Biją się one pod Wiaźmą i pod Krasnem. Nad Berezyną szczątki korpusu ''(800 ludzi, ale prawie cała artyleria)'' łączą się z dywizją Dąbrowskiego, która to na próżno usiłowała pod Borysowem zatrzymać uderzającą na tyły Wielkiej Armii "mołdawską" armię Cziczagowa.

 

== Ciekawostki ==