Z powyższego wynika, że przynajmniej przez jakiś czas, Ariusz wierzył w pełną boskość [[Syn Boży|Syna Bożego]], którą to boskość odziedziczył po [[Bóg Ojciec|Ojcu]]. Na takie poglądy Ariusza na temat Ojca i Syna wskazuje również wyznanie wiary napisane przez jego ucznia, [[Wulfila|Wulfilę]]. Mimo tego, że Ariusz wierzył w boskość Jezusa, nadal nie uznawał on [[Współistotność|współistotności]] Boga (Ojca) i Syna – ich bycia w tej samej boskiej [[Istota|substancji]] jako jeden [[Bóg]] w kilku osobach, która to współistotność stanowi najważniejszy element dogmatu o [[Trójca Święta|Trójcy Świętej]] (rozszerzonego również o [[Duch Święty|Ducha Świętego]]).
Od Gotów już po śmierci UlfiliWulfili (w roku 383), arianizm przejęły kolejne plemiona germańskie: Gepidowie i Wandalowie. Później Alamanowie, Turyngowie i Longobardowie. Jedynie Frankowie pozostali poganami. W V w. ludy germańskie wtargnęły do Imperium Rzymskiego. Książęta germańscy mianowali ariańskich biskupów i osadzali ich na biskupstwach. Zatem chrześcijaństwo ariańskie było w pełni kontrolowane przez książąt, mocodawców ariańskich biskupów. Dlatego germańscy władcy wspierali arianizm i zwalczali chrześcijaństwo nicejskie, trudne do kontrolowania przez władców. Wielu z nich siłą nawracało na arianizm swych nowych, katolickich poddanych w Galii, Hiszpanii i Afryce północnej. Wizygoci w 415 r. podbili Akwitanię i Prowansję. Ich król Euryk przepędził z podległego mu terytorium biskupów katolickich i osadził na ich miejscu podległych mu biskupów ariańskich. Podbiwszy w Hiszpanii germańskich Swebów, zmusił ich do przyjęcia arianizmu. W Afryce Wandalowie założyli własne państwo. Wandalscy królowie Genzeryk i Huneryk wyganiali katolickich biskupów a nawet skazywali na śmierć za odmowę przejścia na arianizm. Dochodziło nawet do mordowania przez żołnierzy Huneryka ludności miejscowej (niegermańskiej) zgromadzonej na nabożeństwach nieariańskich. W wyniku tej polityki wszystkie miejsca kultu w Królestwie Wizygotów przeszły w ręce arian. Zmuszano ludzi do apostazji. Zerwał z tą praktyką król Childeryk ale został pozbawiony władzy w roku 532 a jego następca Gelimer powrócił do starych praktyk. Działo się tak dlatego, że arianizm był wyznaniem Germanów. Ludność miejscowa (rzymska w Italii, galo-rzymska w Galii, mieszkańcy Hiszpanii i Afryki Północnej) była wyznania katolickiego. Zatem konflikt religijny nakładał się na niechęć ludności rzymskiej do najeźdźców, obcych kulturowo i religijnie. Gwałty władców germańskich jedynie pogłębiały te różnice.
