Wikipedia

Kościół św. Franciszka w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
→‎Rys historyczny: drobne redakcyjne, poprawa linków
→‎Wyposażenie wnętrza: drobne redakcyjne, poprawa linków
Linia 97:
 
== Wyposażenie wnętrza ==
Wyposażenie kościoła franciszkanów, podobnie jak w większości kościołów Warszawy, doznało uszczerbku w czasie wojny, jednak zachowały się najcenniejsze obiekty. Przy jego wystroju pracowali wybitni artyści Warszawy końca XVII i XVIII w.: rzeźbiarze [[Andreas Schlüter|Andreas Schluter]] i Bartłomiej Bernatowicz (który na Nowym Mieście miał swoją pracownię) oraz malarz [[Claude Callot]] - bratanek francuskiego grafika [[Jacques Callot|Jacques'a CallotCallota]].
 
W prezbiterium znajduje się jedno z lepszych płócien śląskiego malarza [[Michael Willmann|Michaela Willmanna]], przeniesione z kościoła cystersów w Lubiążu - ''Chrystus w Ogrójcu'' (1661). Co ciekawe, zachowały się również siedemnastowieczne obrazy Matthiasa Kargena z pierwszego, drewnianego kościoła: ''Stygmatyzacja św. Franciszka'' oraz ''Św. Antoni i cud z klękającym osłem''. Są one dobrym przykładem łączenia w ówczesnym malarstwie polskim elementów barokowych oraz reminiscencji gotyckiego jeszcze malarstwa cechowego.
 
=== Ołtarze ===
* GłównyOłtarz główny - wykonany w 1724 przez warsztat Bartłomieja Bernatowicza, został odtworzony w latach 1973-83 według projektów Stanisława Marzyńskiego z wykorzystaniem części kolumn dawnego ołtarza. W polu środkowym obraz ''Stygmatyzacja św. Franciszka'' Matthiasa Kargena (XVII w.).
 
* Ołtarze w ramionach transeptu:
** Prawyprawy - ołtarz św. Antoniego, z warsztatu Bernatowicza. Obraz ''Św. Antoni i cud z klękającym osłem'' Matthiasa Kargena (XVII w.).;
** Lewylewy - ołtarz [[Święty Krzyż|Krzyża ŚwŚwiętego]]. W polu środkowym grupa rzeźbiarska składająca się z '''krucyfiksu''' przypisywanego [[Andreas Schlüter|Andrzejowi Schluterowi]] (podobny krucyfiks znajduje się w kościele poreformackim w [[Węgrów|Węgrowie]]) oraz oryginalnie skomponowanej grupy Jana i dwóch Marii, nawiązującej układem postaci do zniszczonego obrazu J.[[Jerzy E.Eleuter Siemiginowski|Jerzego Eleutera Siemiginowskiego]] z warszawskiego [[bazylika Świętego Krzyża w Warszawie|kościoła Św. Krzyża]].
 
* Ołtarze w nawach bocznych:
** w pierwszym przęśle (licząc od prezbiterium):
*** Popo lewej rokokowy z połowy XVIII w., z obrazem ''Św. Józef z Dzieciątkiem'', przypisywany [[Claude Callot|Claude'owi Callotowi]].;
*** Popo prawej wczesnobarokowy z ok. 1657, pierwotnie z cudownym obrazem Matki Boskiej Pocieszenia, z obrazami barokowymi ''Ostatnia Wieczerza'' z czasu powstania ołtarza i ''Mała Święta Rodzina'' z I połowy XVIII w.;
** W drugim przęśle:
W drugim przęśle*** ołtarz z 4 ćwierci XIX w. z obrazem ''Matka Boska Pocieszenia'' sprzed 1657 oraz eklektyczny z 1883.▼
 
W kaplicy obok prezbiterium umieszczony jest ołtarz rokokowy ołtarz z trzeciej ćwierci XVIII w., restaurowany w 1964 roku, z umieszczonym później obrazem ''[[Maksymilian Kolbe|Św. Maksymilian Kolbe]]'' i [[tabernakulum]] z 1. połowy XVIII w. W kaplicy znajdują się relikwie [[Witalis z Bolonii|św. Witalisa]] - męczennika z czasów rzymskich (zatopione w woskowej figurze).▼
▲W drugim przęśle ołtarz z 4 ćwierci XIX w. z obrazem ''Matka Boska Pocieszenia'' sprzed 1657 oraz eklektyczny z 1883.
 
▲W kaplicy obok prezbiterium umieszczony jest ołtarz rokokowy z trzeciej ćwierci XVIII w., restaurowany w 1964 roku, z umieszczonym później obrazem ''Św. Maksymilian Kolbe'' i tabernakulum z 1. połowy XVIII w. W kaplicy znajdują się relikwie [[Witalis z Bolonii|św. Witalisa]] - męczennika z czasów rzymskich (zatopione w woskowej figurze).
 
=== Epitafia ===
Linia 125:
 
=== Ambona ===
Barokowa z ok. 1732-36, fundacji [[Jan Fryderyk Sapieha|Jana Fryderyka Sapiehy]], kanclerza litewskiego. Częściowo zniszczona w czasie wojny, została zrekonstruowana w latach 1964-67 z wykorzystaniem zachowanych fragmentów.
 
=== Organy ===
Obecne, 43-głosowe [[organy]] o trakturze pneumatycznej zbudowała firma organmistrzowska Wacława Biernackiego w 1925 roku. Ufundowano je ze składek wiernych, a inicjatorem budowy był gwardian, ojciec Florian Koziura. Prospekt, w stylu barokowym, zaprojektowany został przez [[Henryk Marconi|Henryka Marconiego]] (projektanta szafy organowej w bazylice Świętego Krzyża na Krakowskim Przedmieściu).
{{Przypisy}}
 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Kościół_św._Franciszka_w_Warszawie”