Napoleon Józef Bonaparte: Różnice pomiędzy wersjami

Przez cały czas działał jako liberalny polityk: razem z kuzynem [[Aleksander Colonna-Walewski (syn Napoleona)|Aleksandrem Walewskim]] był gorącym zwolennikiem pomocy dyplomatycznej i militarnej dla Polaków w czasie [[powstanie styczniowe|powstania styczniowego]]. Jego mowa w Senacie w obronie Polaków w marcu [[1863]] roku doprowadziła do konfliktu z Napoleonem III, który, bojąc się powikłań międzynarodowych, po dłuższym czasie odmówił zaangażowania w polskie powstanie.

 

 

Po upadku monarchii napoleońskiej Plon-Plon działał jako lewicowy polityk w parlamencie francuskim, co nie polepszyło jego stosunków z wygnaną rodziną cesarską. Po śmierci Napoleona IV ([[1879]]) Plon-Plon wystąpił jako bonapartystowski pretendent do tronu wbrew postanowieniom testamentu kuzyna. Przewidziany na następcę syn Plon-Plona [[Napoleon-Wiktor Bonaparte]] ogłosił się w r. [[1883]] pretendentem, co doprowadziło do zerwania z ojcem. W tym samym roku Plon-Plon ogłosił we Francji manifest, żądając [[referendum]] w sprawie przywrócenia cesarstwa (właściwie chciał, zachowując republikę, zostać [[Konsulat (Francja)|Pierwszym Konsulem]], nie przybierając tytułu cesarskiego) , za co władze III Republiki ukarały go 3 miesiącami więzienia.