Adolphe Thiers: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m r2.7.3) (Robot przeniósł strony z ru:Тьер, Луи Адольф do ru:Тьер, Адольф |
m poprawa linków, drobne redakcyjne |
||
Linia 18:
'''Louis Adolphe Thiers''' (ur. [[18 kwietnia]] [[1797]] w [[Marsylia|Marsylii]], zm. [[3 września]] [[1877]] w [[Saint-Germain-en-Laye]] koło [[Paryż]]a) – francuski polityk, historyk, zwolennik monarchii konstytucyjnej.
Z zawodu adwokat i dziennikarz liberalny w [[Paryż]]u, gdzie pracował od 1821 roku. W roku 1830 wydał dziennik ''National''. Jego działalność wpłynęła, że został inspiratorem protestu przeciwko ordonansom i współtwórcą [[Rewolucja lipcowa we Francji (1830)|rewolucji lipcowej]]. Pozyskał wkrótce masy ludowe, został po rewolucji 1830 radcą stanu i
Działalność polityczną rozpoczął w okresie panowania [[Ludwik Filip
Od 1832 minister spraw wewnętrznych, później handlu i robót publicznych. Od 1836 premier i [[Francuscy ministrowie spraw zagranicznych|minister spraw zagranicznych]] od lutego do sierpnia. Wkrótce przeszedł do opozycji, po czym 1840 został premierem ministrem spraw zagranicznych od marca do października. Dążył do oparcia Francji o granice [[Ren]]u, wobec jednakże zarzutów, że chce wywołać wojnę europejską, ustąpił z gabinetem i przeszedł znów do opozycji. Po 1848 przeciwnik [[Napoleon III Bonaparte|Napoleona III]] wyznając poglądy orleanistyczne, w czasie zamachu stanu 1851 uwięziony, żył (1851-1852) na wygnaniu. Powróciwszy do [[Paryż]]a poświęcił się badaniom naukowym, od 1863 znów deputowany, został znów przywódcą opozycji. W 1870 przeciwnik przedwczesnego wypowiedzenia wojny Prusom. Daremnie zabiegał w swej podróży o pomoc mocarstw dla Francji.
Linia 27:
Od [[31 sierpnia]] [[1871]] stał na czele rządu, będąc prezydentem III Republiki, układał się z [[Otto von Bismarck|Bismarckiem]] o [[Pokój frankfurcki|pokój]]; dzięki też jemu Francja szybko spłaciła kontrybucję wojenną i już w 1873 została zwolniona od okupacji. Został obalony [[24 maja]] [[1873]] przez [[Zgromadzenie Narodowe (Francja)|Zgromadzenie Narodowe]], doszedł znowu wraz z republikanami do władzy 1877.
Jest autorem wielotomowych "Historii Rewolucji Francuskiej" (1823-1827, 6 tomów) oraz "Historii Konsulatu i Cesarstwa" (1845-1862, 20 tomów). Zwolennik [[Konstytucjonalizm (polityka)|konstytucjonalizm]]u, nieprzychylny nowościom socjalnym, wyznawał poglądy [[nacjonalizm|nacjonalistyczne]]. W dziełach swych sławił Napoleona, a ostro ganił radykalizm [[
=== Bibliografia ===
| |||