Drużyna parkowa uzbrojenia: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 1:
'''Drużyna parkowa uzbrojenia''' – [[pododdział]] [[Służba uzbrojenia (II RP)|służby uzbrojenia]]
Do służby uzbrojenia należał całokształt spraw związanych z zaopatrywaniem w amunicję piechoty i artylerii, uzupełnienie broni oraz środków i materiałów
[[Drużyna (wojsko)|Drużyny]] parkowe uzbrojenia nie występowały w [[Ordre de Bataille Wojska Polskiego II RP w okresie pokoju|organizacji pokojowej]] wojska. Były pododdziałami formowanymi w czasie mobilizacji zgodnie z [[Plan mobilizacyjny W|planem mobilizacyjnym „W”]].
[[Jednostka mobilizująca|Jednostkami mobilizującymi]] drużyny parkowe uzbrojenia były dywizjony artylerii konnej. Z chwilą ukończenia mobilizacji drużyny wchodziły w skład brygad kawalerii.
Drużyna parkowa uzbrojenia podczas działań bojowych rozwijała brygadowy punkt amunicyjny. Jeżeli była taka potrzeba mogła rozwinąć również wysunięty [[punkt amunicyjny]]. Kierownikiem punktu amunicyjnego był dowódca drużyny, kierownikiem punktu wysuniętego – jego zastępca. Czynności personelu obsługującego punkt amunicyjny obejmowały: przeładowywanie amunicji oraz konserwację amunicji. Podobnie jak parki intendentury, drużyny te nie zostały zadowalająco opisane w publikacjach – a co do ich ważnej roli i znaczenia nie można mieć żadnych wątpliwości.
Linia 92:
|}
Odpowiednikiem drużyny parkowej uzbrojenia w dywizjach piechoty był pluton parkowy uzbrojenia, a w brygadach pancerno-motorowych – zmotoryzowany pluton parkowy uzbrojenia.
W latach 20. XX wieku w organizacji wojennej brygady kawalerii występował pluton parkowy w składzie jednego oficera i 25 szeregowców uzbrojonych w dwa pistolety i dwadzieścia trzy karabinki. Pododdział posiadał dziewięć koni i dwa wozy będące taborem bagażowym. Pluton parkowy był organem wykonawczym służby uzbrojenia, natomiast organem kierowniczym był jeden z oficerów sztabu brygady, referujący sprawy uzbrojenia. Zadaniem plutonu była obsługa stacji, ośrodków i punktów zaopatrywania w [[Amunicja|amunicję]], organizacja tymczasowych składów amunicyjnych, kierownictwo techniczne nad załadunkiem i wyładunkiem amunicji, ewakuacja zużytego sprzętu uzbrojenia oraz pozostałych części po wystrzelonej amunicji<ref>''Podręcznik dla operacyjnej służby sztabów'', s. 23, 34-35, 49.</ref>.
Podobnie jak w przypadku parku intendentury, drużyna parkowa uzbrojenia nie ma odpowiednika w obecnych strukturach organizacyjnych Wojska Polskiego. Jej namiastki są obecnie organizacyjnie rozproszone i nie do końca jest sprecyzowany ich zakres działania. W przedwojennych strukturach było to uregulowane w sposób jasny, jednoznaczny i oczywisty.
Linia 103 ⟶ 105:
== Bibliografia ==
* ''Podręcznik dla operacyjnej służby sztabów'', cz. III ''Organizacja'', Koło Oficerów Sztabu Generalnego, wyd. II, Warszawa 1928.
* ''Służba sztabów – wykłady w WSWoj'', Warszawa 1933.
* [[Waldemar Rezmer]], ''Operacyjna służba sztabów Wojska Polskiego w 1939 roku. Organizacja. Zasady funkcjonowania. Przygotowanie do wojny'', Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., Warszawa 2010, ISBN 978-83-930318-1-8.
| |||