Sójka (ptak): Różnice pomiędzy wersjami

 

W Polsce rozpowszechniony w całym kraju, średnio liczny ptak lęgowy na niżu<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko= Tomiałojć | imię=Ludwik | nazwisko2= Stawarczyk | imię2=Tadeusz | tytuł= Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany | data=2003 | wydawca=PTPP "pro Natura" | miejsce=Wrocław | isbn=83-919626-1-X | strony=714}} Według skali przyjętej przez autorów, dla okresu lęgowego ''średnio liczny'' oznacza zagęszczenie 10–100 par na 100 km².</ref>. W górach spotykana do wysokości 1400&nbsp;m n.p.m. W kraju najczęściej widywana w grądach i borach z domieszką drzew liściastych, a najrzadziej w górskich lasach regla górnego i rozległych monokulturowych borach<ref name=autonazwa1>{{cytuj książkę|imię=Marcin |nazwisko=Karetta |tytuł=Atlas ptaków |wydawca=Pascal |data=2010}}</ref>. Polskie populacje są w większości osiadłe, ale przez kraj przelatują sójki z krajów, gdzie warunki zmuszają je do migracji. Obce osobniki z północnej i wschodniej Europy pojawiają się od marca do kwietnia i jesienią od września do października. Szczególnie dużo pojawia się ich na Wybrzeżu, choć dolatują też do innych regionów kraju. W niektórych latach przeloty są tak liczne, że mają charakter inwazji. W minionych dekadach notowano stada złożone nawet z tysiąca sójek<ref name=autonazwa1 />.

 

=== Podgatunki ===

 

Pióra lusterek na skrzydłach sójki nie zawierają błękitnego barwnika; w rzeczywistości kolor bierze się stąd, że wiązka światła rozszczepia się w specjalnej strukturze pióra i odbite zostaje światło niebieskie<ref>Andrzej G. Kruszewicz ''Ptaki Polski – t. II'', Multico, Warszawa 2005, ISBN 83-7073-360-3, s. 178</ref><ref>{{cytuj stronę | url = http://lasmira.blogspot.com/2012/01/latajacy-lesny-alarm-sojka.html | tytuł = Latający leśny alarm - Sójka | opublikowany = Las Mira | data dostępu = 2013-01-12}}</ref> ([[barwy strukturalne]]).

[[Plik:01-veic-07-001.jpg|thumb|Przed zimą sójki gromadzą pod ziemią zapasy ulubionych żołędzi i innych owoców drzew]]

 

 

=== Głos ===

To ptak znany z tego, że w lasach alarmuje głośnym, przenikliwym, ostrym skrzekiem: "kreecz" lub "kszaach", poza tym odzywa się wieloma innymi, gardłowymi dźwiękami. Bardzo hałaśliwa, w zaniepokojeniu reaguje na każdy podejrzany obiekt czy ruch. Śpiew rzadko słyszany, jest to cichy świergot i gardłowe "gadanie" (niektórym przypomina paplanie brzuchomówcy). Potrafi naśladować głosy, z którymi zetknęła się podczas koczowania – innych ptaków (zwłaszcza [[Myszołów zwyczajny|myszołowa]]), a także ssaków np. miauczenie kota czy piszczenie kół od wozu. Skrzeczenie sójek, według niektórych nazywanych "strażnikami lasów", pełni nie tylko funkcje sygnalizacyjne dla innych osobników tego gatunku, ale i dla pozostałych ptaków i ssaków. Pojawienie się tego ostrego okrzyku sprawia, że stają się czujne i wypatrują ewentualnego niebezpieczeństwa.