Domniemanie niewinności: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
źródła, komentarz Michał Tomczak |
|||
Linia 10:
== Prawo polskie ==
Art. 42 ust. 3 [[Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej|Konstytucji RP]] stanowi, że ''każdego uważa się za niewinnego, dopóki jego wina nie zostanie stwierdzona prawomocnym wyrokiem sądu''. Podobnie stanowi [[Kodeks postępowania karnego|Kodeksu postępowania karnego]]: ''Oskarżonego uważa się za niewinnego, dopóki wina jego nie zostanie udowodniona i stwierdzona prawomocnym wyrokiem'' (art. 5 § 1 kpk)<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.lex-pol.pl/2010/07/zasada-domniemania-niewinnosci/|tytuł=Zasada domniemania niewinności|opublikowany=Lex-Pol}}</ref>. Założeniem tej zasady jest domniemanie uczciwości każdego obywatela, chyba że dowiedziona zostanie jego nieuczciwość.
== Konsekwencje domniemania niewinności ==
Z zasady domniemania niewinności wynika, iż [[ciężar dowodu]] w [[proces karny|procesie karnym]] spoczywa na [[oskarżyciel]]u. To oskarżyciel ma przekonać sąd, że oskarżony jest winny popełnienia zarzucanego mu czynu. Teoretycznie [[obrona]] nie ma obowiązku udowadniania czegokolwiek, choć może przedstawiać dowody wskazujące na niewinność oskarżonego (np. [[alibi]]) lub wątpliwości co do winy oskarżonego<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.swidnica.po.gov.pl/prawe_menu/sprawca_zasada.html|tytuł=Zasada domniemania niewinności |opublikowany=Prokuratura Okręgowa w Świdnicy}}</ref>.
Zasada domniemania niewinności działa na korzyść [[oskarżony|oskarżonego]], bowiem ''nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego'' (zasada '''''in dubio pro reo''''').
Według [[Michał Tomczak]] w polskiej praktyce ponad zasadę domniemania niewinności przedkładana jest "zasada dużego prawdopodobieństwa popełnienia czynu", która stanowi podstawę np. do [[tymczasowego aresztowania]] podejrzanego, niekiedy na podstawie samej tylko deklaracji [[prokurator]]a.<ref>''"Sądy orzekające - na wniosek prokuratora - o stosowaniu tymczasowego aresztowania , nie są zobowiązane do przeprowadzenia jakiegokolwiek sformalizowanego rozumowania dla wykazania, jak rozumiane jest przez sędziów „duże prawdopodobieństwo". W większości przypadków jak się wydaje, owo duże prawdopodobieństwo jest rozumiane najzupełniej literacko, by nie powiedzieć, frywolnie. W przeciwieństwie na przykład do procedur finansowych, w ramach których wprowadzane są ścisłe reguły rozumowania (tak zwane testy) ani prokurator składający wniosek ani sąd wydający postanowienie o pozbawieniu wolności nie jest zobligowany do żadnych konkretnych intelektualnych procedur, udzielenia odpowiedzi na pytania, skonkretyzowania dowodów, na które się powołuje."'', za:{{cytuj stronę|url=http://prawo.rp.pl/artykul/757643,981308-Tomczak--Domniemanie-niewinnosci.html|autor==[[Michał Tomczak]] |tytuł=Domniemanie niewinności |data=2013 |opublikowany=Rzeczpospolita}}</ref>
{{przypisy}}
{{Zastrzeżenia|Prawo}}
| |||