'''Władimir Władimirowicz Bogaczow''', [[język rosyjski|ros.]] Владимир Владимирович Богачёв (ur. 7 lutego [[1881]] r. w [[stanica|stanicy]] Nowoczerkaskaja, zm. 11 grudnia [[1965]] r. w [[Baku]]) - rosyjski geolog, paleontolog, wykładowca akademicki, członek [[kolaboracja|kolaboracyjnej]] Komisji do Spraw Kozackich podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]]
Ukończył gimnazjum w [[Nowoczerkask|Nowoczerkasku]], zaś w [[1905]] r. studia fizyczno-matematyczne na uniwersytecie w [[Sankt Petersburg|Sankt Petersburgu]], po czym został asystentem geologa N. A. Sokołowa. Był autorem licznych artykułów i publikacji z zakresu geologii. Prowadził wyprawy naukowe po ziemiach kozackich. W [[1917]] r. otrzymał stopień docenta. Wkrótce został profesorem Dońskiego Instytutu Pedagogicznego w Nowoczerkasku. Podczas wojny domowej w [[Rosja|Rosji]] współpracował z władzami [[Republika Dońska|Republiki Dońskiej]]. Napisał i wydał książki pt. "Донская хрестоматия" i "География Всевеликого Войска Донского". Po klęsce wojsk [[Biała Armia|Białych]] pozostał w [[Rosja|Rosji]]. W latach 20. i 30. był profesorem uniwersytetu w [[Rostów nad Donem|Rostowie nad Donem]] oraz politechniki i uniwersytetu w Baku. W [[1937]] r. uzyskał tytuł doktora nauk geologiczno-mineralistycznych. W [[1940]] r. stanął na czele katedry geologii historycznej uniwersytetu rostowskiego. Po zajęciu Rostowa nad Donem przez wojska niemieckie 24 lipca [[1942]] r., wszedł w skład Komisji do Spraw Kozackich. Kiedy miasto zostało odzyskane przez [[Armia Czerwona|Armię Czerwoną]] aresztowano go 7 marca [[1943]] r. Przebywał w więzieniu w [[Saratow|Saratowie]]. Po procesie skazano go 5 czerwca tego roku na karę 10 lat więzienia. Pomimo skazania w latach [[1944]]-[[1946]] W. W. Bogaczow pracował w laboratorium specjalistycznym w [[Moskwa|Moskwie]]. Następnie został wydalony do [[Uchta|Uchty]], a potem na [[Workuta|Workutę]], gdzie prowadził prace paleontologiczne nad dawną fauną. Specjalizował się w morskich [[mięczaki|mięczakach]], których opisał ponad 500 gatunków. W [[1953]] r., po ukończeniu kary, powrócił do Nowoczerkaska. Kontynuował swoje badania paleontologiczne, głównie w rejonie Baku. Był autorem książek pt. "Пресноводная фауна Евразии" i "Материалы к истории пресноводной фауны Евразии".
