Samolot myśliwsko-bombowy: Różnice pomiędzy wersjami

'''Samolot myśliwsko-bombowy''' (myśliwco-bombowiec, myśliwiec bombardujący)''' lub '''myśliwsko-szturmowy''' to rodzaj [[samolot]]u [[Armia|wojskowego]] łączący cechy [[Myśliwiec|samolotów myśliwskich]] i [[samolot bombowy|bombowych]]. Obecnie w znacznejsą częściczęściowo wypartewypierane są przez [[myśliwiec wielozadaniowy|myśliwce wielozadaniowe]].

Samoloty myśliwsko-bombowe różniły się konstrukcyjnie tylko w niewielkim stopniu, lub nie różniły się w ogóle od standardowych myśliwców wyposażonych w zaczepy bombowe, natomiast ich podział był oparty w głównej mierze na przeznaczeniu. Pod tym kątem też szkolono ich załogi. Na ogół były to jednosilnikowe jednomiejscowe samoloty napędzane silnikiem śmigłowym, uzbrojone w karabiny maszynowe lub działka lotnicze. Po zrzuceniu bomb, samolot myśliwsko-bombowy stawał się "czystym" myśliwcem, mogącym skutecznie odpierać ataki innych samolotów. Przez to, że standardowe myśliwce, zwłaszcza końcowego okresu wojny, często korzystały z możliwości zabierania bomb o stosunkowo sporym ładunku (jak np. [[P-47 Thunderbolt]] i [[Supermarine Spitfire]]), rozgraniczenie między myśliwcami i myśliwco-bombowcami jest nieprecyzyjne i w dużym stopniu zatarte.

Oprócz samolotów myśliwsko-bombowych, budowano także w tym okresie nieliczne [[bombowiec nurkujący|bombowce nurkujące]] oparte na konstrukcji myśliwców, dostosowane do bombardowania z lotu nurkowego, a w mniejszym stopniu do zadań myśliwskich (amerykański [[A-36 Apache]], rumuński [[IAR.81]], brytyjski [[Blackburn Skua]]).

Po II wojnie światowej kategoria samolotów myśliwsko-bombowych zaczęła się rozwijać niezależnie od samolotów myśliwskich. O ile wcześniej były to modyfikacje myśliwców, o tyle powojenne samoloty myśliwsko-bombowe były to na ogół specjalnie budowane konstrukcje, cięższe od myśliwców i o większym udźwigu uzbrojenia, lecz z reguły posiadające słabsze osiągi. Samoloty myśliwsko-bombowe ewoluowały razem z rozwojem techniki lotniczej,; były to jedno- lub dwusilnikowe samoloty [[samolot odrzutowy|odrzutowe]], z załogą jedno- lub dwuosobową.

Stałe uzbrojenie stanowiły działka lotnicze, a uzbrojenie podwieszane składało się z różnych rodzajów bomb, wyrzutni [[niekierowany pocisk rakietowy|niekierowanych pocisków rakietowych]], zasobników z [[napalm]]em, a później także kierowanych [[pocisk rakietowy|pocisków rakietowych]] powietrze-ziemia. Uzbrojenie takie mogła przenosić również większość myśliwców tego okresu, lecz zwykle w mniejszej ilości. O ile ewolucja myśliwców przebiegała w kierunku zwiększania prędkości i manewrowości, a następnie wyposażenia ich w [[radar]]y i kierowane pociski rakietowe powietrze-powietrze w celu prowadzenia walk powietrznych w każdych warunkach atmosferycznych, to samoloty myśliwsko-bombowe miały gorsze osiągi -i były słabo dostosowane do walk powietrznych, a lepiej do lotow na mniejszych wysokościach. ichIch prędkość z reguły nie przekraczała 2 [[Ma]] - i były słabiej dostosowane do walk powietrznych. Wiele konstrukcji nie miało radaru, część nie miała w ogóle możliwości przenoszenia pocisków rakietowych powietrze-powietrze, a pozostałe - jedynie pociski bliskiego zasięgu do samoobrony. Skupiano się natomiast nad rozwojem aparatury celowniczej pozwalającej na precyzyjne atakowanie celów naziemnych.

W okresie powojennym budowano też lekkie [[samolot szturmowy|samoloty szturmowe]], różniące się od samolotów myśliwsko-bombowych jeszcze mniejszym przystosowaniem do zadań myśliwskich i słabszymi osiągami (zwykle prędkością nie przekraczającą 1 Ma). Jednakże, granice pomiędzy tymi kategoriami nie są zatarteostre i nazewnictwo kategorii samolotów szturmowych i myśliwsko-bombowych (myśliwsko-szturmowych) w tym okresie nie jest konsekwentne. Oprócz tego, rozwijano [[bombowiec|bombowce]] taktyczne, nie przystosowane do zadań myśliwskich.

Od lat 80. i 90. XX wieku osobne kategorie samolotów myśliwsko-bombowych, bombowców taktycznych i samolotów myśliwskich zaczęły być ponownie zastępowane przez jedną kategorię [[myśliwiec wielozadaniowy|myśliwców wielozadaniowych]], posiadających na skutek rozwoju techniki rozbudowane elektroniczne systemy kierowania uzbrojeniem zarówno przeciw celom powietrznym, jak i naziemnym oraz odpowiednio duży udźwig uzbrojenia. Przeznaczenie myśliwców wielozadaniowych obecnie zależne jest głównie od zestawu podwieszonego uzbrojenia, ewentualnie podwieszonej specjalistycznej aparatury kierowania uzbrojeniem. Z drugiej strony, wyodrębiła się kategoria wysoce wyspecjalizowanych samolotów myśliwsko-bombowych przeznaczonych do dokonywania precyzyjnych uderzeń na obiekty na tyłach wroga ([[ang.]] ''interdictor''), zwykle dwumiejscowych, posiadających bogate wyposażenie elektroniczne i pilotażowe oraz wysokie osiągi, jak [[F-15 Eagle|F-15E Strike Eagle]] czy [[Panavia Tornado|Tornado IDS]].