Wersja z 00:50, 7 kwi 2013 edytuj CommonsDelinker (dyskusja \| edycje) Automatycznie przeglądający 149 486 edycji m Usunięcie odwołania do pliku Dewaere.png, ponieważ użytkownik Fastily skasował go z Commons ← poprzednia edycja		Wersja z 14:45, 15 kwi 2013 edytuj anuluj edycję JarektBot (dyskusja \| edycje) 60 909 edycji Robot skopiował szablon {{Kontrola autorytatywna}} z en:Patrick Dewaere, de:Patrick Dewaere.; zmiany kosmetyczne następna edycja →
Linia 21: == Życiorys == Urodził się jako trzeci z sześciorga dzieci francuskiej aktorki Madeleine 'Mado' Maurin (ur. [[1915]]). Miał czworo braci – Jeana-Pierre'a (ur. [[18 lipca]] [[1941]], zm. [[15 sierpnia]] [[1996]]), Yves'a-Marie (ur. [[19 kwietnia]] [[1944]]), Dominique (ur. [[1 kwietnia]] [[1949]]), Jeana-François (ur. [[1957]]) i jedną siostrę Marie-Veronique (ur. [[1960]]). Zadebiutował na ekranie w wieku czterech lat pod [[pseudonim]]em '''Patrick Maurin''' w [[Komediodramat\|komediodramacie]] ''Pan Fabre'' (''Monsieur Fabre'', [[1951 w filmie\|1951]]). Stał się obiektem drwin ze strony szkolnych kolegów, co spowodowało izolację we wczesnym wieku. Mając dziesięć lat pojawił się w komedii [[Gene Kelly\|Gene'a Kelly]] ''Szczęśliwa droga'' (''The Happy Road'', [[1957 w filmie\|1957]]). W [[1968]] roku wstąpił do trupy teatralnej Café de la Gare, gdzie zaczynali swoje kariery [[Gérard Depardieu]] i Miou-Miou. Zdecydował się przyjąć nazwisko panieńskie swojej babci '''Dewaere'''. Po występach w licznych filmowych, zwrócił na siebie uwagę rolą przestępcy Pierrota w anarchicznej komedii ''Jaja'' (''Les Valseuses'', [[1974 w filmie\|1974]]). Był sześciokrotnie nominowany do nagrody [[César (nagroda filmowa)\|Cezara]]; za rolę Lefevre, zastępcy Verjeata w [[Film dramatyczny\|dramacie]] [[Film kryminalny\|kryminalnym]] ''Powodzenia, stary!'' (''Adieu Poulet'', [[1975 w filmie\|1975]]), jako Marc w dramacie ''Najlepszym sposobem na pieszo'' (''La Meilleure façon de marcher'', [[1976 w filmie\|1976]]), za postać sędziego Fayarda w [[Film dramatyczny\|dramacie]] [[Film kryminalny\|kryminalnym]] ''Sędzia Fayard, zwany Szeryfem'' (''Le Juge Fayard dit Le Shériff'', [[1977 w filmie\|1977]]), jako neurotyczny sprzedawca Franck Poupart w dramacie ''Czarna seria'' (''Série noire'', [[1979 w filmie\|1979]]), jako zwolniony z więzienia Bruno Calgagni, który poszukuje pracy i próbuje rozpocząć nowe życie w dramacie ''Zły syn'' (''Un mauvais fils'', [[1980 w filmie\|1980]]) oraz za kreację ojczyma Rémi w dramacie ''Teść'' (''Beau-père'', [[1981 w filmie\|1981]]). Jego krótka kariera zakończyła się tragicznie i wciąż w tajemniczych okolicznościach. Wkrótce po premierze [[Czarna komedia\|czarnej komedii]] ''Raj dla wszystkich'' (''Paradis pour tous'', [[1982 w filmie\|1982]]) u boku [[Jacques Dutronc\|Jacques'a Dutronc]], w której jego bohater popełnia [[samobójstwo]], 35-letni aktor w dniu [[16 lipca]] [[1982]] roku postanowił zakończyć swoje życie przez strzelanie z karabinu w [[Paryż\|paryskim]] hotelu. W tym czasie otrzymał propozycję od [[Claude Lelouch]]a zagrania w filmie ''Édith i Marcel'' (''Édith et Marcel'', [[1983 w filmie\|1983]]). Szokujące, niewytłumaczalne do końca dla przyjaciół, fanów i rodziny [[samobójstwo]] Dewaere, później stało się przedmiotem pełnometrażowego dokumentu francuskiego ''Patrick Dewaere'' ([[1992 w filmie\|1992]]), który został pokazany na [[Festiwal Filmowy w Cannes\|festiwalu filmowym w Cannes]]. W [[1983]] roku we [[Francja\|Francji]] powstała nagroda im. Patricka Dewaere. W [[2005]] roku francuski piosenkarz [[Raphaël Haroche\|Raphaël]] napisał utwór pt. "Chanson pour Patrick Dewaere". Ma dwie córki: Angèle Herry-Leclerc (ur. [[13 sierpnia]] [[1974]]) ze związku z Miou-Miou i Lolę (ur. [[1980]]). == Wybrana filmografia == Linia 54: * {{imdb\|osoba\|0223033\|Patrick Dewaere}} * {{filmweb\|imię\|68866\|Patrick Dewaere}} {{Kontrola autorytatywna\|VIAF=68937713\|LCCN=n/81/88385\|GND=119206994\|TYP=p}} {{DEFAULTSORT:Dewaere, Patrick}}

Patrick Dewaere: Różnice pomiędzy wersjami