Michaił Kutuzow: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Robot skopiował szablon {{Kontrola autorytatywna}} z en:Mikhail Kutuzov, de:Michail Illarionowitsch Kutusow. |
m drobne redakcyjne, lit., int. |
||
Linia 9:
|stopień grafika = Russian_Imperial_Army_OF10_Feldmarshal.png
|stopień = Generał-feldmarszałek
|data urodzenia = 5 (16)
|miejsce urodzenia = [[Plik:Flag_of_Russia.svg|20px]] Sankt-Petersburg, Imperium Rosyjskie
|data śmierci = 16 (28)
|miejsce śmierci = [[Plik:Flag of Prussia 1892-1918.svg|20px]] Bunzlau , Śląsk , Prusy
|lata służby = 1759—1813
Linia 17:
|jednostki =
|stanowiska = dowódca armii
|wojny i bitwy =
* [[Zdobycie twierdzy Izmaił]]
Wojny Napoleońskie
Linia 33:
[[Plik:Bolesławiec - pomnik Kutuzowa.JPG|right|thumb|Obelisk w Bolesławcu - miejscu śmierci]]
[[Plik:Koetoezov kazan.jpg|thumb|200px|right|Pomnik Kutuzowa w [[Petersburg]]u (1837).]]
'''Michaił Iłłarionowicz Goleniszczew-Kutuzow''' ([[język rosyjski|ros.]] ''Михаил Илларионович Голенищев-Кутузов'', ur. [[16 września]] [[1745]] w [[Petersburg]]u, zm. [[28 kwietnia]] [[1813]] w [[Bolesławiec|Bolesławcu]]) – rosyjski dowódca, od roku [[1812]] książę smoleński, a 31 sierpnia 1812 generał feldmarszałek, [[wolnomularstwo|wolnomularz]]<ref>[[Ludwik Hass]], Wolnomularstwo w Europie środkowo-wschodniej w XVIII i XIX wieku, [[1982]], s. 243.</ref>
Uważany powszechnie za architekta klęski [[wojny napoleońskie#Kampania rosyjska|kampanii rosyjskiej]] Napoleona. Niesłusznie, gdyż twórcą strategii polegającej na wciągnięciu [[Wielka Armia|Wielkiej Armii]] w głąb Rosji i jej późniejszym zniszczeniu był poprzednik Kutuzowa - [[Barclay de Tolly]]<ref>A.Uffindell, s.361.</ref>. Kutuzow pozostaje jednak jednym z głównych autorów tego sukcesu.
Linia 42 ⟶ 41:
Uczestnik wojen z [[Imperium Osmańskie|Turcją]]. W czasie [[V wojna rosyjsko-turecka|wojny 1768-1774]] na stanowiskach sztabowych - uczestnik walk koło Riaboj Mogiły, Łargi, Kaługi i innych. W lipcu 1774 roku, dowodząc batalionem w bitwie pod wsią Szumy (obecnie Kutuzowka) na południe od [[Ałuszta|Ałuszty]] został ranny i stracił prawe oko.
W roku 1784 mianowany na stopień generała majora i wyznaczony na dowódcę formułującego się Bugskiego Korpusu Strzeleckiego, z którym brał udział w [[VI wojna rosyjsko-turecka|wojnie rosyjsko-tureckiej 1787-1792]], walcząc u boku [[Aleksandr Suworow|Aleksandra Suworowa]]. Był doradcą Suworowa. Odznaczył się m.in. pod Oczakowem w roku 1788, gdzie dowodził 6 kolumną i gdzie był powtórnie ranny oraz podczas zdobycia twierdzy [[Izmaił]] w roku 1790, potem w bitwach pod Babadagiem i Maczinem. W czasie [[wojna polsko-rosyjska 1792|wojny polsko-rosyjskiej 1792]] dowódca korpusu. Brał udział w [[bitwa pod Dubienką|bitwie pod Dubienką]]. W latach [[1794]] - [[1795]] poseł nadzwyczajny Rosji w Konstantynopolu. Doprowadził do zawarcia przez Rosję kilku korzystnych umów politycznych i gospodarczych. W [[1794]] wyznaczony na dyrektora Lądowego Szlacheckiego Korpusu Kadetów. W
W [[1798]] mianowany generałem piechoty. Później generał gubernator na Litwie ([[1799]]
W sierpniu [[1805]] w czasie wojny rosyjsko-austriacko-francuskiej 1805 wyznaczony na naczelnego dowódcę wojsk rosyjskich skierowanych do pomocy Austrii. Kiedy dowiedział się, w czasie dyslokacji armii , o kapitulacji armii austriackiej gen. [[Karl Mack von Leiberich|Macka]] pod [[Bitwa pod Ulm|Ulm]] rozpoczął marsz - manewr od [[Brno|Brna]] do [[Ołomuniec|Ołomuńca]] i wyprowadził wojska rosyjskie spod uderzenia przeważających sił Francuzów, odnosząc w czasie odwrotu kilka zwycięstw lokalnych nad siłami korpusu francuskiego.
| |||