Wikipedia

Bronisław Dąbrowski (powstaniec): Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
kat.
Kriis (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
11 427 edycji
drobne redakcyjne
Linia 1:
{{Dopracować|wer|forma}}
'''Bronisław Bolesław Dąbrowski''' (ur. [[19 września]] [[1815]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[2 kwietnia]] [[1880]] w [[Winna Góra (województwo wielkopolskie)|Winnej Górze]]) – działacz niepodległościowy, powstaniec, syn generała [[Jan Henryk Dąbrowski|Jana Henryka Dąbrowskiego]]. Ojca straciła w wieku trzech lat. Opiekowała się nim matka Barbara Dąbrowska z Chłapowskich. Uczynił generał Jan Henryk Dąbrowski, pułkownika Ludwika Sczanieckiego (1789–1854), swego adiutanta opiekunem małoletniego Bronisława.
Żonaty z Weroniką Łącką (ur. [[3 kwietnia]] [[1823]], zm. [[20 sierpnia]] [[1897]]), ślub odbył się w 1842.
W posagu otrzymali [[Kuflew]]. Mieszkali tu do lutego 1846 r. Bronisław Dąbrowski zorganizował w [[Powstanie wielkopolskie 1846 roku|1846 Powstanie]] w [[Zabór rosyjski|zaborze rosyjskim]], był dowódcą na prawym brzegu Wisły w zaborze rosyjskim. Zaborcy Rosyjscy i Pruscy odkryli jego plany niepodległościowe i aresztowali. Aresztowany przez Rosjan przekazany Prusakom. Sądzony w [[Proces berliński (1847)|procesie berlińskim]], skazany został na 20 lata więzienia. Dodatkowo władze carskie skonfiskowały im dobra kuflewskie. ▼
Weronika po prześladowaniach przez zaborców straciła syna, nie mogła mieć już dzieci. Ten wypadek sprawił, że zakończyła się linia Dąbrowskich. Wybuch [[Rewolucja marcowa|rewolucji 1848]] w Berlinie zmusił króla pruskiego, [[Fryderyk Wilhelm IV Pruski|Fryderyka Wilhelma IV]], do ogłoszenia amnestii na skazanych Polaków w tym Bronisława Dąbrowskiego.▼
 
Matką Bronisława Dąbrowskiego była Barbara z Chłapowskich, ojca stracił w wieku trzech lat. Przed śmiercią ojciec powołał swego adiutanta, pułkownika Ludwika Sczanieckiego (1789–1854) na opiekuna prawnego małoletniego syna.
Bronisław Dąbrowski nigdy już nie wrócił do Kuflewa, i swej żony Weroniki, która mieszkała tu do śmierci ponieważ władze carskie zabroniły mu dożywotnio pobytu na terenie Rosji do którego należał Kuflew po [[Rozbiory Polski|Rozbiorze Polski]]. ▼
 
Zamieszkał w Winnej Górze.
▲W 1842 Bronisław ożenił się z Weroniką zd. Łącką (ur. 3 kwietnia 1823, zm. 20 sierpnia {{fakt|1897}}), w posagu małżonkowie otrzymali miejscowość [[Kuflew]]. Mieszkali tutam do lutego 1846 r. Bronisław Dąbrowski zorganizowałzaangażował się wówczas w organizację [[Powstanie wielkopolskie 1846 roku|1846 Powstaniepowstania]] w [[Zabór rosyjski|zaborze rosyjskim]], byłmiał zostać jego dowódcą na prawym brzegu Wisły, wna zaborzeterenie rosyjskim.[[Królestwo ZaborcyPolskie Rosyjscy(kongresowe)|Kongresówki]]. i PruscyRosjanie odkryli jednak jego plany niepodległościowe i aresztowali., Aresztowanypo przezczym Rosjanzostał przekazany Prusakom. Sądzony w [[Proces berliński (1847)|procesie berlińskim]], skazany został na 20 lata więzienia. Dodatkowo władze carskie skonfiskowały imDąbrowskim dobra kuflewskie, które zostały zwrócone po 1862.
Weronika zmarła w 1896 roku, pozostawiając Kuflew bratankowi Antoniemu Łąckiemu.
 
Dobra zostały zwrócone Dąbrowskim po okresie konfiskaty w latach 1846–1862 przez cara.
▲Weronika po prześladowaniach przez zaborców straciła syna, nie mogła mieć już więcej dzieci. Ten wypadek sprawił, że zakończyła się linia Dąbrowskich. Wybuch [[Rewolucja marcowa|rewolucji 1848 roku]] w Berlinie zmusił króla pruskiego, [[Fryderyk Wilhelm IV Pruski|Fryderyka Wilhelma IV]], do ogłoszenia amnestii na skazanych Polaków, w tym Bronisława Dąbrowskiego.
Żona po odzyskaniu dóbr w Kuflewie wystawiła Pomnik ku czci św. Antoniego w Kuflewie z napisem ma marmurowej tablicy: Świętemu Antoniemu patronowi od rzeczy odzyskanych w podzięce – Weronika z Łąckich Dąbrowska – 1864 r. za odzyskanie męża więzionego w Berlinie do którego trafił za zorganizowanie powstania w 1846 roku.▼
 
Bronisław Dąbrowski to działacz ruchu niepodległościowego. Uczestnik [[Wiosna Ludów|Wiosny Ludów]].
▲Bronisław Dąbrowski zamieszkał w Winnej Górze, nigdy już nie wrócił do Kuflewa, i swej żony Weroniki, która mieszkała tu do śmierci, ponieważ władze carskie zabroniły mu dożywotnio pobytu na terenie Rosji do którego należał Kuflew po [[Rozbiory Polski|Rozbiorze Polski]].
Po wybuchu [[Powstanie wielkopolskie 1848 roku|powstania wielkopolskiego 1848]] roku na stanowisku w Wydziale Wojennym, organizator polskich sił zbrojnych w [[Zabór pruski|zaborze pruskim]]. ▼
 
Brał udział w bitwach [[Bitwa pod Miłosławiem|pod Miłosławiem]] i [[Bitwa pod Sokołowem|Wrześnią]]. 1848 członek Komitetu Narodowego w Poznaniu.
▲Po wybuchu [[Powstanie wielkopolskie 1848 roku|powstania wielkopolskiego w 1848]] rokuDąbrowski naznalazł stanowiskusię w Wydziale Wojennym władz powstańczych, organizatorbył organizatorem polskich sił zbrojnych w [[Zabór pruski|zaborze pruskim]], był też członkiem Komitetu Narodowego w Poznaniu. Brał udział w bitwach [[Bitwa pod Miłosławiem|pod Miłosławiem]] i [[Bitwa pod Sokołowem|Wrześnią]].
Organizował pomoc dla [[Powstanie styczniowe|powstania styczniowego 1863]]. ▼
 
▲Organizował pomoc dla [[Powstanie styczniowe|powstania styczniowego w 1863]].
Pochowany w kościele w Winnej Górze.
 
▲ŻonaWeronika zmarła w {{fakt|1896}}, pozostawiając Kuflew swemu bratankowi Antoniemu Łąckiemu. Po po odzyskaniu dóbr w Kuflewie wystawiła Pomnikpomnik ku czci św. Antoniego w Kuflewie z napisem ma marmurowej tablicy: ''"Świętemu Antoniemu patronowi od rzeczy odzyskanych w podzięce – Weronika z Łąckich Dąbrowska – 1864 r. za odzyskanie męża więzionego w Berlinie do którego trafił za zorganizowanie powstania w 1846 roku"''.
 
{{DEFAULTSORT:Dąbrowski, Bronisław}}
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Bronisław_Dąbrowski_(powstaniec)”