Zbigniew Skłodowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Bibliografia: standaryzacja tytułów sekcji bibliografii |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 9:
Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] wspólnie z [[Tadeusz Kognowicki|Tadeuszem Kognowickim]] organizował pomoc [[uchodźca|uchodźcom]] z Polski. W latach 1939–1940 do chwili likwidacji polskiego gimnazjum wydawał pisemko "Zarzewie"; dwutygodnik, którego był redaktorem, a które miało na celu krzewienie ducha polskiego wśród młodzieży. W czasie [[okupacja wojenna|okupacji]] Litwy przez [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związek Radziecki]] Zbigniew Skłodowski organizował przerzuty żołnierzy zagrożonych represjami ze strony sowieckiej na tereny okupowanej przez [[Niemcy|Niemców]] Polski. Wiosną 1940 w tajnym głosowaniu "Rada Starszych" harcerstwa wybrała go na swego przywódcę, a komendant Chorągwi Wileńskiej hm [[Józef Grzesiak Czarny]] "Kmita" mianował hm Zbigniewa Skłodowskiego komendantem Szarych Szeregów na Litwie – organizacji opartej na strukturze przedwojennego Harcerstwa Polskiego na tym terenie.
[[Plik:Jedna z tablic upamiętniająca pomordowanych Polaków w Ponarach.jpg|thumb|Ponary - Kwatera Polska - fragment]]
Od 1941 organizował szkolenia wojskowe mężczyzn w [[Wilno|Wilnie]] i na Litwie Kowieńskiej oraz ucieczki i wykup Polaków z [[obóz
Poszukiwany przez litewską "[[Saugumo policija|Saugumę]]" i [[gestapo]] został aresztowany na przełomie stycznia i lutego 1942 na dworcu w Wilnie. Po ciężkich [[tortura]]ch w więzieniu na [[Łukiszki|Łukiszkach]] został rozstrzelany 13 czerwca 1942 w [[Ponary (dzielnica Wilna)|Ponarach]].
| |||