Bitwa pod Loano: Różnice pomiędzy wersjami

|data = 23 listopad - 24 listopadlistopada [[1795]]

|siły1 = 2500025 000

|siły2 = 1800018 000

Nieświadomy nadchodzącego ataku De Vins zapadł na chorobę i oddał dowództwo siłami koalicji FZMWallis'owi[[Feldzeugmeister|FZM]] Wallisowi.

Centrum Francuskiejfrancuskiej Armiiarmii było pod dowództwem Generałagenerała Andre Masseny i było sformowane z dwóch starych dywizji Armii Włoch. Trzecia dywizja formowała lewe skrzydło dowodzone przez Generałagenerała Dywizjidywizji Jean'a Sérurier'aSéruriera. Prawe skrzydło było pod dowództwem Generałagenerała Dywizjidywizji Pierra Augereau, który był świeżo mianowany razem z Sherer'emShererem z armii Pirenejów. Jeszcze jedna dywizja pozostawała w Col de Tende. Tej armii 40, 000 ludzi brakowało zapasów, odpowiedniego ubrania i amunicji, od kiedy Brytyjska Royal Navy odcięła linie zaopatrzenia do Genui. Armia Austriacko austriacko- Sardyńskasardyńska miała 53,000 ludzi. Na swoim lewym skrzydle alianckie okopy sięgały morza w Loano na Włoskiej Rivierze. Na swoim prawym skrzydle sięgały gór Piedmonckich z okopami w Ceva, Cuneo i Mondovi. Ta pozycja była stworzona z nie do zdobycia posterunków połączonych razem przez okopy i broniona przez 100 dział.

Schérer przyjechał na pole bitwy, którego nie znał i postanowił skrytykować swoje własne zdolności i przekazać planowanie ataku w ręce bardziej zdolnych generałów w swoim obozie. Generał Masséna udowodnił już, że jest najbardziej zdolnym z jego kolegów i przez to został wybrany do planowania bitwy.

Francuzi przeprowadzili trzy ataki, jeden pozorowany a drugi dwa prawdziwe. Schérer wysłał Augereau i prawe skrzydło na Borghetto Santo Spirito aby otoczyć lewą flankę armii koalicji. W międzyczasie Sérurier i lewe skrzydło przy Ormea powstrzymywało wroga przed przesunięciem z niego sił. 22 Listopadalistopada Massena wysłał dwie dywizje z Zuccarello, aby zaatakować centrum wroga. Z samego rana przed atakiem wygłosił krótką mowę aby podnieść morale swoich wojsk mówiąc, że zwycięstwo leży w ich bagnetach.

Masséna zdobył wszystkie pozycje wroga aż do Bardineto w tym natarciu. Dopiero tam Austriacy zorganizowali zacięty opór który zmusił go do wprowadzenia odwodów i walka rozgorzała na nowo. Charlet zaatakował pierwszy okopy wroga ale otrzymał śmiertelną ranę i poległ. Jego śmierć doprowadziła odziały Francuskiefrancuskie do furii i kolejne fale piechoty ruszyły do natarcia na bagnety doprowadzając do ucieczki wroga.

Podczas tego czasu Augereau z sukcesempowodzeniem zaatakował lewe skrzydło z Loano, uderzając na wzgórza zajęte przez Generałagenerała-Majora (GM)majora Eugène-Guillaume Argenteau, zdobywając pozycję jedna po drugiej. Grand Castellaro bronione przez (GM) Mathias'aMathiasa Rukavina i jego 1,2001200 ludzi stawiło większy opór. Augereau w końcu rozkazał Rukavinie złożyć broń, ale nie zaakceptował Austriackichaustriackich warunków, które pozwalałyby opóścićopuścić pozycję z bronią i ekwipunkiem. Pomimo to Francuskifrancuski generał dał mu 10 minut na bezwarunkową kapitulację. Rukavina odmówił, pomimo że Augereau postawił przed nim całą brygadę Claude'a Victor'aVictora. Miał to być początkowo tylko środek odstraszający, ale Rukavina chciał zginąć w chwale i uderzył ze swoimi ludźmi ze swojej obronnej pozycji na 117 i 118 pół brygady piechoty. Zmusił je do odwrotu pomimo ognia krzyżowego innych jednostek. Wprawiło to w osłupienie Francuskiefrancuskie wojska, które podziwiały odwagę Austriaków.

Jednakże Austriacko austriacko- Sardyńskiesardyńskie wojska zebrały się w Mont Carmelo, aby wyrwać zwycięstwo z rąk wroga, którego uważały za wyczerpanego 10 godzinami walki. Rozumiejąc to, Schérer nadszedł ze swoim prawy skrzydłem, ale wahał się będąc niepewnym, co się stało z Masséną w centrum. Po dostaniuotrzymaniu wiadomości potwierdzającej od Massény, potwierdzającej, że wszystko idzie zgodnie z planem, rozpoczął sam atak, ale nagle mgła z niewielkimi opadami śniegu i gradu zaczęła wpływać na widoczność, odcinając światło słoneczne i uniemożliwiając tym samym pościg. Całe odziały zostały powalone przez tątę zmianę pogody i zmuszone do wycofania się zostawiając działa, kasetony i namioty. Augerea ścigał wroga z letkimilekkimi oddziałami, podczas gdy Masséna maszerował pomimo problemów i rozkazał Pułkownikowipułkownikowi Barthélemy Joubert okupować Saint-Jacques. Wszystko co pozostało Austriakom to ścieżki górskie i dolina Bormida.

Wtedy Sérurier który 23 i 24 Listopadalistopada musiał tylko powstrzymywać Austriacko austriacko- Sardyńskiesardyńskie prawe skrzydło. Przeprowadził on w końcu ostre natarcie na armię Sardyńskąsardyńską i pobił ją kompletnie, zdobywając wszystkie jej działa i zmuszając ich do połączenia z resztkami sił Argenteau w okopanym obozie w Ceva.

Z 25, 000 żołnierzy Francuzi stracili 2,5002500 zabitych i rannych, plusoraz 500 którzy dostali się do niewolijeńców. Straty koalicji oscylowały wokół 3,0003000 zabitych i rannych oraz 4,0004000 którzy dostali się do niewolijeńców z 18, 000 ludzi obecnych na placu boju.

Francuzi zawdzięczali zwycięstwo całkowicie odważnemu planowaniu Massény. Zwycięstwo niebyłonie było całkowite z powodu ostrożności Schérer'aSchérera i źle zorganizowanemu pościgowi oraz początkiem zimowej pogody. Zaraz po bitwie obie armie odeszły na leża zimowe.

Jednakże, Loano umożliwiło FrancuząFrancuzom odnowienie linilinii zaopatrzenia oraz dało im pozycję w Alpach Liguryjskich, która została wykorzystana przez Generałagenerała Bonaparte w Kampanii Montenotte w Kwietniukwietniu 1796r1796.