Wersja z 16:52, 25 maj 2013 edytuj Barzant (dyskusja \| edycje) 390 edycji LEON JUŻ NIE ŻYŁ OD 10 LAT I CUCHNĄŁBY NA KANONIZACJI ← poprzednia edycja		Wersja z 09:34, 27 maj 2013 edytuj anuluj edycję Nostrix (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 41 573 edycje WP:SK, -wybitny następna edycja →
Linia 28: Syn neapolitańskiego arystokraty Józefa i Anny, najstarszy z ośmiorga rodzeństwa. Był niezwykle uzdolniony w dziedzinie literatury, malarstwa, architektury i muzyki{{r\|mnp}}. Jego kolędy są do dziś popularne we Włoszech{{r\|opo}}. W [[1754]] roku skomponował najpopularniejszą włoską kolędę ''[[Tu scendi dalle stelle]]'' (pol.''Zstąpiłeś z gwiazd dalekich''), o której [[Giuseppe Verdi]] powiedział, że bez niej Święta [[Boże Narodzenie\|Bożego Narodzenia]] nie byłyby pamiątką o Bożym Narodzeniu{{r\|opo}}. Gdy ukończył 16 lat zdobył podwójny doktorat z prawa świeckiego i kościelnego. Stał się cenionym adwokatem. W wyniku uknutej intrygi przegrał prowadzony proces sądowy. Wstąpił do seminarium i w wieku 30 lat został księdzem. Postanowił poświęcić się Bogu i ludziom pracując w najbiedniejszej części [[Neapol]]u oraz miasteczku [[Scala (miejscowość i gmina)\|Scala]]. Szokiem dla Alfonsa była nie tylko nędza materialna i duchowa ludzi tam mieszkającym. W rejonie położonym nieopodal [[Watykan]]u ludzie nie umieli się modlić i nic nie wiedzieli o [[Bóg\|Bogu]]. Zasłynął wtedy jako ~~wybitny~~ kaznodzieja, który w prosty i przystępny sposób wykładał prawdy wiary i mówił o Bogu, gromadząc rzesze wiernych. W [[Neapol]]u założył pierwsze duszpasterstwo młodzieżowe. W pracy z młodymi ludźmi używał metod współczesnych (komponował piosenki, grał na gitarze). Widząc ogromną ludzką biedę i panującą ignorancję religijną, założył w [[1732]] [[Redemptoryści\|Zgromadzenie Redemptorystów]] -– wspólnotę posłaną do najbardziej opuszczonych i ubogich. Zasługi związane z tą działalnością sprawiły, że w [[1762]] z rąk papieża [[Klemens XIII\|Klemensa XIII]] otrzymał sakrę biskupią, zostając ordynariuszem diecezji [[Sant'Agata de' Goti]]. Aby uprosić błogosławieństwo w posłudze biskupiej, udał się w pierwszą podróż w swoim życiu, pielgrzymując do [[Loreto (Włochy)\|Loreto]]. Z młodzieńczym zapałem, mimo swoich 66 lat rozpoczął pracę w diecezji. Swoją skromnością, przepięknymi kazaniami i troską o ludzi biednych porywał tłumy ludzi oraz przyciągnął do kościoła nowych wiernych. W czasie głodu panującego we [[Włochy\|Włoszech]] sprzedał swoje naczynia i sprzęty, kupując za nie chleb dla biednych. Wyniszczony latami życia w niezdrowym klimacie i latami surowych umartwień (ograniczał pożywienie, nosił [[Włosiennica\|włosiennicę]], kilka [[~~Szkaplerz\|szkaplerzy~~szkaplerz]]y -– dwa z nich wymienia z nazwy: ''szkaplerz [[Karmelici\|karmelitański]]'' i ''szkaplerz [[Dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny\|Niepokalanego Poczęcia N. M. P.]]''), złożył rezygnację z kierowania diecezją i zrzekł się godności biskupiej, by następne 13 lat spędzić w wielkich cierpieniach fizycznych i duchowych, które znosił z pokorą i poddaniem się woli Boga. Zmarł [[1 sierpnia]] [[1787]] w Pagani koło Neapolu, w otoczeniu kilku swoich współbraci zakonnych -– [[Redemptoryści\|redemptorystów]]. Duchowość świętego i jego dzieło ''Umiłowanie Jezusa Chrystusa w życiu codziennym'' są obowiązkowo poznawane w seminariach duchownych oraz na studiach teologicznych dla świeckich w Kościele rzymskokatolickim. Jego dorobek i życie poznawane jest także przez kandydatów na kapłanów w kościele [[mariawityzm\|mariawickim]] i [[starokatolicyzm\|starokatolickim]]. Linia 42: * ''Via della salute'', [[1766]] (pol. ''Droga do świętości. O ćwiczeniach duchowych''), dzieło o powszechnym powołaniu do świętości każdego człowieka i sposobach w jaki można do niej dążyć głównie przez modlitwę. * ''Pratica di amar Gesu Cristo'' (pol. ''Umiłowanie Jezusa Chrystusa w życiu codziennym'') -– najbardziej dojrzałe, ostatnie dzieło św. Alfonsa mówiące o tym jak w codziennym życiu żyć blisko Pana Boga. * ''Praktyczny przewodnik dla spowiednika. Aby dobrze sprawował swoją posługę'' -– rady i wskazówki dla spowiadających kapłanów oraz wskazania podejścia do [[Penitent (katolicyzm)\|penitenta]]. * ''Del predicare'', [[1737]] (pol.''O głoszeniu Słowa Bożego'') -– poradnik dla kaznodziejów głoszących kazania i misje święte. * ''Modlitwa środek zbawienia'', ''Zjednoczenie z Wolą Bożą'', ''Poufny i nieustanny dialog z Bogiem'', [[1759]] -– w Polsce te trzy pozycje zostały wydane w formie jednej książki pt. ''Stając przed Bogiem'' -– publikacje o kontakcie z Bogiem i rozmowie z nim na modlitwie. * ''Nawiedzenia Najświętszego Sakramentu'', [[1746]], są to propozycje medytacji przed Najświętszym Sakramentem. * ''Theologia moralis'', [[1748]] (pol.''Teologia moralna''), jest to kompletny podręcznik [[teologia moralna\|teologii moralnej]], stanowiący najpełniejszy wykład tej nauki z punktu widzenia Kościoła katolickiego (dzieło to nie doczekało się przekładów na inne języki), Linia 54: Papież [[Pius VII]] [[beatyfikacja\|beatyfikował]] go [[15 września]] [[1816]] roku, a papież [[Grzegorz XVI]] [[kanonizacja\|kanonizował]] [[26 maja]] [[1839]] roku. Doktorem Kościoła ogłoszono go w [[1871]] roku. Jest [[patron (chrześcijaństwo)\|patronem]] spowiedników, adwokatów oraz [[teologia moralna\|teologów moralistów]]. W Kościele mariawickim i starokatolickim uznawany jest za głównego patrona. Linia 61: == Zobacz też == {{Portal\|Święci\|grafika=SaintIcon.PNG}} * [[Medytacja alfonsjańska]] * [[redemptoryści]] Linia 70: == Przypisy == {{Przypisy-lista\| <ref name="mnp">{{cytuj stronę \| url = http://www.mbnp.religia.net/index.php?option=com_content&task=view&id=10&Itemid=16 \| tytuł = Założyciel -– św. Alfons Maria Liguori \| opublikowany = Matka Boża Nieustającej Pomocy \| data dostępu = 2012-10-31 }}</ref> <ref name="opo">{{cytuj stronę \| url = http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TS/rekolekcje_liguori_00.html \| tytuł = ŚWIĘTY ALFONS LIGUORI \| autor = o. Piotr Koźlak CSsR \| data = Kraków 2003 \| opublikowany = Wydawnictwo „M” \| data dostępu = 2012-10-31 }}</ref> }}

Alfons Maria Liguori: Różnice pomiędzy wersjami