Wersja z 22:16, 31 maj 2013 edytuj Jan.Mewa (dyskusja \| edycje) 69 edycji zmiana kolejności w podrozdziałach, uzupełnienie szczegółowych dyscyplin badawczych, korekta nazw działu i poddziały z gałęzi i dyscypliny ← poprzednia edycja		Wersja z 18:35, 1 cze 2013 edytuj anuluj edycję Stanko (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 53 040 edycji m poprawa linków do ujedn., WP:SK następna edycja →
Linia 5: Analizuje sposoby funkcjonowania w systemie językowym oraz rolę w komunikacji. Przedstawia ich ewolucję i stan współczesny nazewnictwa. Materiał badany jest zarówno w aspekcie diachronicznym, jak i synchronicznym. Dla przykładu: dzięki nazwom własnym zapisanym w średniowiecznych źródłach (dyplomy, księgi sądowe, kazania kościelne itp.), można poznać właściwości języka polskiego z czasów dawnych (np. średniowiecze, renesans). == Rys historyczny == Onomastyka rozwinęła się w drugiej połowie XIX wieku w związku z ogólnym rozwojem [[Językoznawstwo synchroniczno-porównawcze\|językoznawstwa porównawczego]]. Twórcą onomastyki słowiańskiej był [[Franz Miklosich\|Franciszek Miklosich]] (Miklosič), z którego prac korzystali w Polsce historycy (m. in. [[Tadeusz Wojciechowski (historyk)\|Tadeusz Wojciechowski]], [[Franciszek Bujak (historyk)\|Franciszek Bujak]]), a także etnografowie i językoznawcy (m. in. [[Jan Aleksander Karłowicz\|Jan Karłowicz]]). Onomastyka polska rozwinęła się za sprawą: [[Jan Rozwadowski\|Jana Rozwadowskiego]], [[Mikołaj Rudnicki\|Mikołaja Rudnickiego]], [[Witold Taszycki\|Witolda Taszyckiego]] i [[Stanisław Rospond (językoznawca)\|Stanisława Rosponda]] == Główne gałęzie onomastyki == Linia 25: Zgodnie z zasadami polskiej ortografii nazwy własne zapisujemy wielkimi literami. == Bibliografie i czasopisma onomastyczne == Prace onomastyczne polskich uczonych, jak i zagranicznych, rejestruje ''Bibliografia onomastyki polskiej''. Bibliografie publikacji wydanych do 1958 roku włącznie opracował [[~~Witold Taszycki\|~~Witold Taszycki]] przy współudziale M. Karasia i A. Turasiewicza (''Bibliografia onomastyki polskiej'':1960), kolejne opracowanie, rejestrujące publikacje poświęcone onomastyce od roku 1959 do 1970 włącznie, opracował również [[Witold Taszycki\|W. Taszycki]] z pomocą M. Karasia i A. Turasiewicza (''Bibliografia onomastyki polskiej'': 1972), stan badań onomastycznych za lata 1970-1980 opracował zespół pod redakcją K. Rymuta (''Bibliografia onomastyki polskiej'': 1983). Bieżącą bibliografię onomastyki światowej drukuje belgijskie czasopismo [[Onoma]], w Polsce czasopismo [[Onomastica]].

Onomastyka: Różnice pomiędzy wersjami