Wojny albigeńskie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Usunięto kategorię "Ofiary prześladowań katolickich" za pomocą HotCat, po czyszczeniu kodu przejrzyj wykonane zmiany! |
→Przyczyny: int. |
||
Linia 7:
[[Kościół katolicki]] zawsze gorliwie zajmował się gałęziami chrześcijaństwa uważanymi za [[Herezja|heretyckie]], lecz przed XII wiekiem grupy te składały się z niewielkiej liczby członków, wędrownych kaznodziei i małych lokalnych sekt. [[Katarzy]] w Langwedocji reprezentowali całkowicie odmienny ruch, który miał charakter masowy. Takiego fenomenu Kościół katolicki nie widział od czasów [[arianizm]]u i [[marcjonizm]]u, znanych u zarania [[Chrześcijaństwo|chrześcijaństwa]].
W dwunastym wieku większość tego, co dziś stanowi południową Francję, było pod wpływem [[Katarzy|katarów]], a wiara ta wciąż się rozprzestrzeniała na sąsiednie obszary. Kataryzm wraz z innymi ruchami religijnymi tego okresu, takimi jak [[waldensi]], pojawiał się w nowo zakładanych miejscowościach. Pomimo, że idee katarów nie powstały w [[Langwedocja|Langwedocji]], która była jednym z najbardziej ludnych obszarów Europy tego czasu, to jednak tam katarska [[teologia]] odniosła największy sukces.
Katarzy byli szczególnie liczni w rejonie, który obecnie stanowi południowo-zachodnią Francję, a wówczas była to część [[Królestwo Aragonii|królestwa Aragonii]]. Zwano ich także [[Albigensi|albigensami]], od miasta [[Albi (Tarn)|Albi]]. Były ku temu dwa powody – pierwszy, to sama obecność ruchu w mieście i w okolicach, a drugi to [[Sobór powszechny|sobór kościelny]] z roku [[1176]], który miał miejsce w pobliżu miasta i na którym doktrynę katarów określono mianem herezji. Władza polityczna nad ówczesną Langwedocją podzielona była między miejscowych wielmożów a rady miejskie. Przed krucjatą na wspomnianym obszarze władza nie ciążyła mieszkańcom, a rozwój kulturalny był dość zaawansowany. Jednak słaba zależność feudalna uniemożliwiła wytworzenie się powinności wojskowych wasali wobec seniora. Skutkiem tego było duże rozpowszechnienie się najemników (zwanych w Langwedocji ''routiers'') ściągających także z zagranicy (np. z Hiszpanii) którzy w okresie pokoju dopuszczali się licznych grabieży i napadów.
| |||