Andrzej Krzeczunowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Po wybuchu II wojny światowej znalazł się z rodzicami na emigracji. W 1952 ukończył studia historyczne na [[University of St Andrews|Uniwersytecie St. Andrews]]. Z kolei polityczne studia podyplomowe (studium problemów europejskich) ukończył na uniwersytecie w Strasbourgu. W 1954 podjął pracę w Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa,. najpierwZaczynał jako tłumacz. Znajomość języków, odwykształcenie i wybitna inteligencja pozwoliły mu szybko piąć się w górę kariery. Od 1956 pracował w redakcji dziennika radiowego, następnie jegojako kierownik, wreszcie odw 1983 zastępcazostał mianowany zastępcą dyrektora Rozgłośni Polskiej RWE. Pracę w Rozgłośni zakończył w 1988. W latach 1989-1992 był dyrektorem [[Biblioteka Polska w Paryżu|Biblioteki Polskiej]] i [[Muzeum Adama Mickiewicza w Paryżu]]. W 1992 został mianowany ambasadorem RP w Belgii i Luksemburgu oraz Stałym Przedstawicielem RP przy NATO i Unii Zachodnioeuropejskiej w randze ambasadora. Pełnił te funkcje do 1997. Był członkiem zespołu rządowego prowadzącego negocjacje w sprawie wejścia Polski do NATO zgodnie z polityką małych kroków Ministra Spraw Zagranicznych Krzysztofa Skubiszewskiego. Procesowi negocjacji poświęcił książkę ''Krok po kroku - polska droga do NATO'' (wyd. 1999). Jest członkiem Związku Polskich Kawalerów Maltańskich (w latach 1997-2002 był jego II wiceprezydentem) i Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie (którym kieruje od 2010).

W 1997 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (M.P. z 1998, nr 6, poz. 102)