Korneliusz (Jakobs): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
+ nowy |
drobne merytoryczne |
||
Linia 51:
{{Sukcesja apostolska infobox/wiersz|[[Łazarz (Gurkin)]]|21 lipca 2009}}
}}
'''Korneliusz''', imię świeckie: '''Wiaczesław Wasiljewicz Jakobs''', (ur. 19 czerwca 1924 w [[Tallinn]]ie) – zwierzchnik samorządnego [[Estoński Kościół Prawosławny|Estońskiego Kościoła Prawosławnego]].
== Życiorys ==
Urodził się w rodzinie oficera armii carskiej, który zbiegł na terytorium niepodległej Estonii w czasie [[wojna domowa w Rosji|rosyjskiej wojny domowej]]. Po ukończeniu w 1943 gimnazjum służył jako psalmista w [[cerkiew Narodzenia Matki Bożej w Tallinnie|cerkwi Narodzenia Matki Bożej w Tallinnie]]. 19 sierpnia 1945 arcybiskup talliński i całej Estonii [[Paweł (Dmitrowski)]] wyświęcił go na diakona, zaś 8 lutego 1948 jego następca, [[Izydor (Bogojawleński)]], udzielił mu święceń kapłańskich, kierując równocześnie do parafii św. Marii Magdaleny w [[Haaapsalu]]. W 1951 ks. Wiaczesław Jakobs zaocznie ukończył seminarium duchowne w [[Petersburg|Leningradzie]] i został przeniesiony do eparchii wołogodzkiej, gdzie służył do 1957. 27 lutego 1957 został aresztowany za prowadzenie "agitacji antyradzieckiej". Podstawą do aresztowania było przechowywanie przez duchownego książek o treści religijnej oraz prowadzenie rozmów o wierze. 16 maja 1957 sąd obwodowy w [[Wołogda|Wołogdzie]] skazał go na 10 lat [[Gułag|łagru]]. Karę odbywał w obozach w [[Mordowia|Mordowii]] (Dubrawłag). Ostatecznie 12 września 1960 Sąd Najwyższy skrócił wyrok do pięciu lat; w tym samym miesiącu duchowny został zwolniony. W listopadzie 1960 wrócił do Estońskiej SRR i został proboszczem parafii św. Jana Chrziciela w Tallinnie. W 1988 został formalnie zrehabilitowany od postawionych mu zarzutów karnych.▼
Był synem Wasilija Jakobsa, szlachcica i wojskowego, pułkownika [[Biali (Rosja)|Białej Armii]], który emigrował do [[Estonia|Estonii]] razem z rozbitymi oddziałami gen. [[Nikołaj Judenicz|Nikołaja Judenicza]]. Matka przyszłego hierarchy, Tatiana Leonidowna Jepinatjewa, pochodziła z kupieckiej rosyjskiej rodziny z Tallinna<ref name="pravmir"/>. Został ochrzczony w [[cerkiew św. Mikołaja w Tallinnie|cerkwi św. Mikołaja w Tallinnie]]. Edukację zdobył w rosyjskiej szkole w Tallinnie przy [[cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Talinnie|cerkwi Kazańskiej Ikony Matki Bożej]], zaangażował się wówczas w życie miejscowej parafii jako lektor, psalmista i dzwonnik. Był również [[subdiakon|hipodiakonem]] arcybiskupa narewskiego [[Paweł (Dmitrowski)|Pawła]]<ref name="pravmir"/>. W 1943 ukończył gimnazjum<ref name="pat"/>. W 1945 razem z arcybiskupem tallińskim i całej Estonii [[Paweł (Dmitrowski)|Pawłem]] uczestniczył w [[Sobór Lokalny Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego (1945)|Soborze Lokalnym Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego]]<ref name="pravmir"/>.
15 lipca 1945 ożenił się z Tatianą Sołowjewą, w małżeństwie tym przyszły na świat dwie córki<ref name="pravmir"/>. 19 sierpnia tego samego roku arcybiskup talliński i całej Estonii Paweł wyświęcił go na diakona. Służył w cerkwi Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Tallinnie. 8 lutego 1948 nowy arcybiskup talliński, [[Izydor (Bogojawleński)|Izydor]], udzielił mu święceń kapłańskich, kierując równocześnie do parafii św. Marii Magdaleny w [[Haaapsalu]]. W 1951 ks. Wiaczesław Jakobs zaocznie ukończył seminarium duchowne w [[Petersburg|Leningradzie]] i został przeniesiony do eparchii wołogodzkiej, gdzie służył do 1957<ref name="pat">[http://www.patriarchia.ru/db/text/56439.html Biogram w serwisie Patriarchatu Moskiewskiego]</ref>.
20 czerwca 1990 otrzymał nominację na biskupa tallińskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej. W związku z tym 21 sierpnia tego samego roku złożył wieczyste śluby mnisze w [[Monaster Pskowsko-Pieczerski|Monasterze Pskowsko-Pieczerskim]], zaś 6 września 1990 otrzymał godność [[archimandryta|archimandryty]]. Jego chirotonia biskupa odbyła się 15 września 1990 w [[sobór św. Aleksandra Newskiego w Tallinnie|soborze św. Aleksandra Newskiego w Tallinnie]] z udziałem patriarchy moskiewskiego i całej Rusi [[Aleksy II (patriarcha Moskwy)|Aleksego II]], metropolity Helsinek Tichona ([[Fiński Kościół Prawosławny]]), biskupa tambowskiego i miczurińskiego [[Eugeniusz (Żdan)|Eugeniusza]], biskupa podolskiego [[Wiktor (Olejnik)|Wiktora]] oraz biskupa nowogrodzkiego i staroruskiego [[Lew (Cerpicki)|Lwa]]. Biskupem ordynariuszem Tallinna i całej Estonii został po otrzymaniu przez Estoński Kościół Prawosławny statusu Cerkwi autonomicznej. Od 1995 nosi tytuł arcybiskupa, zaś od 6 listopada 2000 - metropolity.▼
▲
W 1974 zmarła jego żona<ref name="pravmir"/>.
▲20 czerwca 1990 otrzymał nominację na biskupa tallińskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej<ref name="pat"/>. W związku z tym 21 sierpnia tego samego roku złożył wieczyste śluby mnisze w [[Monaster Pskowsko-Pieczerski|Monasterze Pskowsko-Pieczerskim]]
Autor autobiografii ''O mojej puti''<ref name="pravmir">[http://www.pravmir.ru/o-moem-puti/ О моем пути]</ref>.
{{Przypisy}}
{{Poprzednik Następca|Pop=[[Aleksy II (patriarcha Moskwy)|Aleksy (Ridigier)]]|Info=Biskup talliński i całej Estonii od 1990|Nast= nadal sprawuje urząd}}
{{Biskupi Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego}}
| |||