'''Sola scriptura''' ([[Łacina|łac.]] ''jedynie PismoPismem'') – jedna spośród [[pięć zasad protestantyzmu|pięciu zasad protestantyzmu]], stanowiąca formalną zasadę teologiczną, w odróżnieniu od zasad materialnych – ''[[solus Christus]]'', ''[[sola gratia]]'' oraz ''[[sola fide]]''. Głosi, że [[Biblia|Pismo Święte]] jest samowystarczalnym źródłem wiary chrześcijańskiej, a w konsekwencji – jedynym autorytetem [[Kościół (teologia)|Kościoła]] rozstrzygającym w kwestiach wiary i praktyki. Stąd też, w myśl zasady ''sola scriptura'', a w przeciwieństwie do doktryny [[katolicyzm|katolickiej]] i [[prawosławie|prawosławnej]], protestantyzm nie uznaje [[Tradycja Apostolska|tradycji]] i ustaleń Kościoła za samodzielne normatywne instancje dla wiary chrześcijańskiej (są to co najwyżej normy podporządkowane autorytetowi Pisma Świętego).
Dział teologii protestanckiej zajmujący się badaniem stosunku teologicznego do Biblii nazywa się '''skrypturologią'''.
