Buk zwyczajny: Różnice pomiędzy wersjami

[[Fanerofit]]. Roślina [[Jednopienność|jednopienna]], [[Anemogamia|wiatropylna]]. Kwitnie od kwietnia do maja. Owocuje obficie co 5-8 lat (tzw. lata nasienne), poczynając mniej więcej od 60-80 roku życia (drzewa rosnące w odosobnieniu zaczynają owocować w wieku 40-50 lat). Okrywy orzechów pękają wczesną jesienią{{r|russel}}. [[Nasiono|Nasiona]] kiełkują tylko wtedy, gdy są przykryte ściółką leśną, należą do nasion kiełkujących w ciemności{{r|kremer}}. Opadły na wilgotną ziemię orzeszek pęcznieje i wkrótce wyrasta z niego korzonek, który wnika w glebę. Kilka dni później rozwijają się dwa zielone [[Liścień|liścienie]]. Pomiędzy nimi znajduje się delikatny pęd, który rośnie przez lato, wykształcając pierwsze liście właściwe{{r|dreyer}}. Młode rośliny doskonale znoszą zacienienie. W rozprzestrzenianiu buka zwyczajnego uczestniczą różne zwierzęta{{r|kremer}} m. in. sójki i wiewiórki. Gatunek ten jest wśród drzew najbardziej wydajnym producentem ściółki. Jego liście zawierają duże ilości związków wapnia, dzięki czemu powstająca z nich próchnica wzbogaca glebę w substancje pokarmowe i przeciwdziała jej wyjaławianiu{{r|deagostini}}. Współcześnie buk jest najlepiej przystosowanym do panujących warunków przyrodniczych drzewem liściastym w zachodniej części Europy Środkowej{{r|kremer}}. Tworzy również większość naturalnych lasów zachodniej Europy{{r|knaflewska}}. Osiąga wiek ponad 400 lat (np. w dolnym reglu Babiej Góry), a w południowej Europie nawet ponad 500 lat{{r|piovesan}}. Drzewostany bukowe w Polsce zajmują powierzchnię około 341,6 tysięcy hektarów, jest to około 4,9% powierzchni leśnej kraju i 21,3% powierzchni drzewostanów liściastych{{r|forestry}}.▼