Stefan (Szokow): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Dodano kategorię "Absolwenci Kijowskiej Akademii Duchownej" za pomocą HotCat |
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne |
||
Linia 43:
'''Stefan''', imię świeckie: Stojan Popgeorgijew Szokow (ur. 7 września 1878 w Szirokiej Łyce - zm. 14 maja 1957 w [[Płowdiw]]ie) - [[Bułgaria|bułgarski]] biskup [[prawosławie|prawosławny]], Egzarcha Bułgarii od 1945 do 1948.
== Życiorys ==
Ukończył szkołę podstawową w rodzinnej wsi, a następnie szkołę przedgimnazjalną we wsi Oriachowo. Przed 1893 został przyjęty do szkoły duchownej w [[Samokow]]ie, którą ukończył po trzech latach. Następnie podjął pracę jako nauczyciel. Dzięki rekomendacji biskupa bregalnickiego Antyma mógł podjął dalsze studia w Kijowskiej Akademii Duchownej (1900-1904). Po uzyskaniu końcowego dyplomu wrócił do Bułgarii i został wykładowcą historii Bułgarii, religii oraz filozofii w gimnazjum męskim w [[Płowdiw]]ie. Ukończył również szkołę oficerów rezerwy, uzyskując w 1906 stopień podporucznika.
Linia 53 ⟶ 54:
W czasie II wojny światowej występował jako zdecydowany przeciwnik [[nazizm]]u, skutecznie protestował przeciwko [[antysemityzm]]owi i deportacji Żydów bułgarskich<ref name="com">{{cytuj książkę | autor = red. K. Parry| tytuł = The Blackwell Companion to Eastern Christianity| wydawca = Blackwell Publishing| miejsce = Victoria| rok = 2007| strony = 64-66| isbn = 978-0-631-23423-4}}</ref>. Razem z metropolitą Płowdiw [[Cyryl (patriarcha Bułgarii)|Cyrylem]] odegrał decydującą rolę w przekonywaniu bułgarskiego cara Borysa III, by nie godził się na wywózki bułgarskich Żydów na okupowane przez hitlerowców ziemie polskie, co oznaczało ich zagładę. Nakazał również całemu podległemu sobie duchowieństwu, by umożliwiało Żydom ukrywanie się w cerkwiach<ref>M. Burleigh, ''Święta racja. "Świeckie religie" XX wieku'', Świat Książki, Warszawa 2011, ISBN 978-83-247-0815-4, ss.271-272</ref>.
21 stycznia 1945 został wybrany na pierwszego po trzydziestoletniej przerwie [[Egzarchat Bułgarski|egzarchę Bułgarii]]. W miesiąc po tym wydarzeniu patriarcha konstantynopolitański [[Beniamin II (patriarcha Konstantynopola)|Beniamin II]] cofnął uznanie Kościoła bułgarskiego za schizmatycki.
We wrześniu 1948 Stefan (Szokow) został zmuszony przez władze komunistyczne do odejścia w stan spoczynku<ref name="com"/>
Usunięty z urzędu, zamieszkał we wsi Bania. Przebywał tam do swojej śmierci w 1957. Został pochowany w Monasterze Baczkowskim. Po jego usunięciu z urzędu nie wybrano nowego egzarchy, a zarząd Kościoła ponownie objął kolegialnie Święty Synod z metropolitą dorostolsko-czerweńskim [[Michał (Czawdarow)|Michałem]] jako przewodniczącym<ref name="ramet">P. Ramet: Religion and Nationalism in Soviet and East European Politics. Durham: Duke University Press, 1984, s. 191. ISBN 0-8223-0608-5.</ref>. {{Przypisy}}
== Bibliografia ==
| |||