Wersja z 14:50, 14 mar 2013 edytuj Addbot (dyskusja \| edycje) 748 218 edycji m Bot: Przenoszę linki interwiki (3) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:q2080738 ← poprzednia edycja		Wersja z 13:21, 10 lip 2013 edytuj anuluj edycję Grzes1966 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 91 041 edycji drobne merytoryczne, drobne redakcyjne następna edycja →
Linia 14: \|miejsce śmierci = [[Warszawa]] \|lata służby = [[1883]]-[[1921]] \|siły zbrojne = [[Armia Imperium Rosyjskiego]]~~<br~~ />[[Wojsko Polskie II RP\|Wojsko Polskie]]<br /> \|jednostki = [[66 Butyrski Pułk Piechoty]]<br />[[150 Tamański Pułk Piechoty]]<br />[[67 Tarutyński Pułk Piechoty]]<br />[[17 Dywizja Piechoty Imperium Rosyjskiego\|17 Dywizja Piechoty]]<br />[[138 Dywizja Piechoty Imperium Rosyjskiego\|138 Dywizja Piechoty]]<br />XXXVII Korpus<br />[[Grupa Poleska]]<br />[[9 Dywizja Piechoty (II RP)\|9 Dywizja Piechoty]],<br />[[Front Wołyński]]<br />[[2 Armia (II RP)\|2 Armia WP]]<br />[[Front Środkowy (1920)\|Front Środkowy]] \|stanowiska = dowódca dywizji piechoty<br /> dowódca armii<br /> dowódca frontu<br /> \|wojny i bitwy = [[wojna rosyjsko-japońska]]<br />[[I wojna światowa]]<br />[[wojna polsko-bolszewicka]] \|późniejsza praca = Linia 29: W czasie [[I wojna światowa\|I wojny światowej]] dowodził walczącym na [[Lubelszczyzna\|Lubelszczyźnie]] i w [[Małopolska\|Małopolsce]] 66 Butyrskim Pułkiem Piechoty, a od lutego 1915 został dowódcą 150 Tamańskiego Pułku Piechoty na froncie w [[Galicja (Europa Środkowa)\|Galicji]]. 12 lutego 1915 r. został ranny. Po powrocie ze szpitala 1 maja przejął dowództwo nad [[67 Tarutyński Pułk Piechoty\|67 Tarutyńskim Pułkiem Piechoty]], a od października 1916 roku dowodził brygadą w [[17 Dywizja Piechoty Imperium Rosyjskiego\|17 Dywizji Piechoty]]. 30 grudnia mianowany został generałem majorem, 15 kwietnia 1917 r. objął dowództwo 138 Dywizji Piechoty, a 1 października został dowódcą XXXVII Korpusu. W grudniu 1917 roku wystąpił z armii rosyjskiej. 12 grudnia 1918 roku ~~mianowany~~został ~~komendantem~~przyjęty ~~rezerwy oficerskiej~~do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała majora piechoty ze starszeństwem z 13 września 1918 roku i wyznaczony na stanowisko komendantem Rezerwy Oficerskiej<ref>Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 14 z 30 grudnia 1918 r., poz. 415.</ref>. W czasie [[wojna polsko-bolszewicka\|wojny polsko-bolszewickiej]] został 5 stycznia 1919 r. dowódcą [[Grupa Poleska\|Grupy Podlaskiej]] (Grupa Operacyjna "Podlasie" – od kwietnia przemianowana na "Poleską") z zadaniem obrony linii [[Bug]]u od [[Włodawa\|Włodawy]] do Wołczyn. 9 lutego zajął twierdzę w [[Brześć\|Brześciu]], dzięki wynegocjowaniu opuszczenia jej przez wojska [[Niemcy\|niemieckie]]. 3 czerwca został dowódcą [[9 Dywizja Piechoty (II RP)\|9 Dywizji Piechoty]] i dowódcą [[Grupa Poleska\|Frontu Poleskiego]], a w lipcu [[Front Wołyński\|Frontu Wołyńskiego]]. W marcu 1920 roku został dowódcą [[2 Armia (II RP)\|2 Armii]], zastępując chwilowo [[Józef Piłsudski\|Józefa Piłsudskiego]] na stanowisku Naczelnego Wodza. 21 kwietnia 1920 r. zatwierdzony został w stopniu generała porucznika z dniem 1 kwietnia tego roku. Od 26 maja do końca czerwca dowodził Frontem Ukraińskim, a potem do stycznia 1921 roku pozostawał w dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych. W październiku wziął udział w pertraktacjach rozejmowych w [[Mińsk]]u oraz pełnił funkcję pomocnika dowódcy Okręgu Generalnego Warszawa. Z dniem 3 stycznia 1921 roku przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu generała porucznika. Linia 39: Za sprawne dowodzenie – zdobycie [[Pińsk]]a 3 maja 1919, walki nad [[Styr]]em, [[Prypeć (rzeka)\|Prypecią]] i Jasiołdą, zdobycie [[Łuniniec\|Łunińca]] – 10 lipca 1919 otrzymał Krzyż [[Order Virtuti Militari\|Orderu Virtuti Militari]] III klasy. == Ordery i ~~Odznaczenia~~odznaczenia == * [[Order Virtuti Militari\|Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari]] {{Przypisy}} == Bibliografia ==

Antoni Listowski: Różnice pomiędzy wersjami