Wojna polsko-szwedzka (1626–1629): Różnice pomiędzy wersjami

Po długich rokowaniach [[6 września]] 1629 roku zawarty został w końcu w [[Stary Targ|Starym Targu]] rozejm, mający obowiązywać przez 6 lat. W szwedzkich rękach pozostały [[Tolkmicko]], [[Elbląg]], [[Braniewo]], [[Bałtijsk|Piława]] i [[Kłajpeda]]. Odgrywający podczas toczącej się wojny dwuznaczną rolę [[władcy Brandenburgii|elektor brandenburski]] [[Jerzy Wilhelm Hohenzollern|Jerzy Wilhelm]] (który przepuścił przez swoje terytorium wojska szwedzkie idące na Pomorze) otrzymał w sekwestr na podstawie traktatu rozejmowego [[Sztum]], [[Gdańska Głowa|Głowę]] i [[Malbork]] (elektor zobowiązał się wydać te miasta i okoliczne tereny Szwedom, gdyby po upłynięciu terminu rozejmu nie doszło do trwałego pokoju). W [[Inflanty|Inflantach]] zachowany został dotychczasowy stan posiadania. Za pomoc austriacką Rzeczpospolita musiała zapłacić pół miliona złotych. Wkrótce po zawarciu rozejmu niektóre oddziały koronne za wiedzą króla [[Zygmunt III Waza|Zygmunta III]] pomaszerowały do [[Niemcy|Niemiec]], by wspierać stronę katolicką (a w rzeczywistości wbrew interesom Rzeczypospolitej wspierać Habsburgów).