Rewolucja w Iraku (1958): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
cd |
cd |
||
Linia 44:
Jesienią 1958 w obozie Wolnych Oficerów doszło do sporu na tle kształtu polityki zagranicznej. Podczas gdy wicepremier Arif pragnął, by Irak dołączył do Zjednoczonej Republiki Arabskiej, Kasim sprzeciwił się temu. Rząd powołany w lutym 1959 opowiadał się za całkowitą niezależnością Iraku<ref name="zd284"/><ref name="zd285"/>. Rozwiązanie takie popierali także komuniści i Kurdowie<ref name="jam94">{{cytuj książkę |autor = Jamsheer H. A. | tytuł = Współczesna historia Iraku| wydawca = Wydawnictwo Akademickie DIALOG| miejsce = Warszawa| rok = 2007| strony = 94-96| isbn = 9788389899828}}</ref>.
W marcu 1959 Irak wystąpił z Paktu Bagdadzkiego, którego prace już wcześniej bojkotował. Ustanowił natomiast stosunki dyplomatyczne z [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]], [[Chińska Republika Ludowa|Chinami]] i państwami Bloku Wschodniego<ref name="jam90"/>. Współpraca z ZSRR w sferze rozwoju przemysłu i obronności trwała od 1958. Związek Radziecki udzielał Irakowi wsparcia w rozwijaniu przemysłu stalowego, tekstylnego, energetycznego, spożywczego, naftowego. Sprzedawał również armii irackiej sprzęt bojowy ([[czołg]]i, helikoptery, samoloty bojowe)<ref name="jam97"/>. Kraj znalazł się w izolacji w regionie. Bezpośrednio po rewolucji Stany Zjednoczone rozważały nawet interwencję w tym kraju, ostatecznie siły amerykańskie wylądowały jedynie w [[Liban]]ie, do Jordanii weszły siły brytyjskie. W oczach Jordanii, Turcji, [[Iran]]u i [[Arabia Saudyjska|Arabii Saudyjskiej]], nastawionych prozachodnio, republikański Irak był zagrożeniem<ref name="jam97"/>. Iran wszedł z Irakiem w spór o przebieg granicy na rzece [[Szatt al-Arab]]<ref name="jam97"/>. W 1961 Kasim bezskutecznie domagał się wcielenia Kuwejtu do Iraku. Po przyjęciu Kuwejtu do [[Liga Arabska|Ligi Arabskiej]] izolacja Iraku wśród innych państw arabskich jeszcze się pogłębiła<ref name="jam97"/>.
== Sprawa kurdyjska ==
Odrębnym problemem rewolucyjnego rządu stała się kwestia społeczności kurdyjskiej. Z radością przyjęła ona upadek monarchii. Kasim traktował Kurdów jako przeciwwagę dla sił panarabskich, jednak nie zgadzał się na udzielenie im autonomii, czego domagał się lider Kurdów [[Mustafa al-Barzani]]. W sierpniu 1961 skierował on do Kasima ultimatum, w którym oprócz swobód dla Kurdów żądał także ustanowienia demokratycznych instytucji. Rząd nie był w stanie stłumić rozszerzającego się powstania kurdyjskiego, tym bardziej, że iraccy żołnierze-Kurdowie przechodzili na stronę partyzantów. Na przełomie lat 1962/1963 Kurdowie zgodzili się poprzeć arabskich nacjonalistów w ich wystąpieniu przeciwko Kasimowi, w zamian za gwarancję nadania Kurdystanowi irackiemu autonomii<ref name="jam97"/>.
{{Przypisy}}
[[Kategoria:Historia Iraku]]
| |||