Rewolucja w Iraku (1958): Różnice pomiędzy wersjami

 

== Sytuacja w Iraku po przewrocie ==

Po przejęciu władzy przez wojsko w kraju wprowadzony został stan wyjątkowy. Na czele pierwszego rządu stanął Kasim, wicepremierem został Arif, zaś poszczególne teki ministerialne objęli przedstawiciele Narodowej Partii Demokratycznej, Partii Baas i [[Partia Niepodległości (Irak)|Partii Niepodległości]], jak również wojskowi, nie zaproszono natomiast do niego polityków [[Demokratyczna Partia Kurdystanu|Demokratycznej Partii Kurdystanu]] (choć wśród ministrów byli etniczni [[Kurdowie]]) ani komunistów. W odróżnieniu od Wolnych Oficerów egipskich, iraccy rewolucjoniści nie utworzyli Rady Rewolucyjnych Dowódców, co rozczarowało część wysokich stopniem oficerów. Równocześnie członkowie sprzysiężenia objęli stanowiska dowódcze w poszczególnych jednostkach<ref name="jam90"/>. Osobnym organem władzy była trzyosobowa Rada Suwerenności. Skład obydwu organów władzy odzwierciedlał skład etniczny i religijny państwa<ref name="jam90"/>. Dwuizbowy parlament został zlikwidowany<ref name="jam90"/>. Rozwiązano Federację Iracko-Jordańską proklamowaną w lutym 1958 jako przeciwwagę dla egipsko-syryjskiej [[Zjednoczona Republika Arabska|Zjednoczonej Republiki Arabskiej]]<ref name="jam90"/>. Formalnie nie zalegalizowano partii politycznych, ale w początkowej fazie istnienia Republiki Irackiej rząd nie przeszkadzał im w prowadzeniu zwykłej działalności<ref name="dz172"/>.