Oblężenie Sewastopola (1854–1855): Różnice pomiędzy wersjami

Po zakończeniu [[Bitwa pod Inkermanem|walk]] pod [[Inkerman]]em na naradę zebrali się dowódcy sprzymierzonych. Podczas narady zgodnie zdecydowano, że nie uda się zdobyć twierdzy przed nadejściem [[zima|zimy]]. [[FitzRoy Somerset, 1. baron Raglan|Lord Raglan]] wahał się nad przerwaniem oblężenia na czas zimy, ale ostatecznie został przekonany przez Canroberta i jego podwładnych, że odstąpienie od oblężenia dało bydałoby szansę Rosjanom na umocnienie swojej armii. Duży wpływ na decyzję Raglana miały zapewnienia wiceadmirałów Dundasa i Amelina, że [[flota]] zdoła zimą zaopatrzyć armię. Zapewnienia wiceadmirałów sprawdziły się i dostawy zaopatrzenia na [[Krym]] nie zostały poważniej zakłócone.

Podczas zimy walki ograniczyły się do drobnych starć [[Rozpoznanie (wojsko)|patroli]] i sporadycznej wymiany ognia artyleryjskiego. Brak odpowiedniej [[odzież]]y i słabe wyżywienie spowodowały duży wzrost zachorowań. Przepełnione [[szpital]]e wojskowe nie mogły sobie poradzić z [[choroba]]mi dziesiątkującymi armię. W [[styczeń|styczniu]] [[1855]] roku około 50% brytyjskich żołnierzy było chorych. Sytuacja zaczęła się poprawiać gdy [[4 listopada]] [[1854]] [[rok]]u na [[Krym]]ie wylądował [[Korpus (wojsko)|korpus]] pielęgniarek składający się z 38 ochotniczek. Siły sprzymierzonych zostały wzmocnione gdy [[5 stycznia]] w [[Eupatoria|Eupatorii]] wylądował ponad 25 -tysięczny korpus turecki pod dowództwem Omara – Paszy.