Alicja Karłowska-Kamzowa: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Biografia ==

 

Zajmowała się badaniami średniowiecznej sztuki polskiej, szczególnie malarstwa ściennego i malarstwa miniaturowego (ze szczególnym uwzględnieniem Wielkopolski, Śląska i Pomorza Wschodniego) (m. in. opublikowała katalog pionierskiej wystawy rękopisów iluminowanych w [[Muzeum Początków Państwa Polskiego]] w Gnieźnie, 1993). Interesował ją problem średniowiecznych fundacji artystycznych i ikonografia [[św. Jadwiga Śląska|św. Jadwigi Śląskiej]], [[św. Stanisław Biskup|św. Stanisława Biskupa]] i [[św. Wojciech]]a (opracowała katalog wystawy o św. Wojciechu w [[Muzeum Archidiecezji Gnieźnieńskiej]], 1997). Zajmowała się włoską ikonografią kręgu franciszkańskiego, średniowiecznymi freskami serbskimi, obrazem [[Matka Boska Częstochowska|Matki Boskiej Częstochowskiej]], brązowymi płytami nagrobnymi z okresu gotyku, twórczością [[Wit Stwosz|Wita Stosza]] i [[Hieronim Bosch|Hieronima Boscha]]. Szereg prac i działań poświęciła problematyce przestrzeni historycznej i ochronie dziedzictwa kulturowego, wprowadzając pojęcie przestrzeni historyczno-kulturowej do planowania przestrzennego. Wiele opracowań dotyczy szeroko pojętej problematyki wielkopolskiej. Była autorką, współautorką i redaktorką ponad 300 prac naukowych, publikowanych w kraju i zagranicą, m.in. w Czechach i Niemczech. Do ważniejszych opracowań książkowych opublikowanych indywidualnie należą: ''Fundacje artystyczne księcia Ludwika I brzeskiego. Studia nad rozwojem świadomości historycznej na Śląsku XIV-XVIII w.'' (1970 – rozprawa habilitacyjna), ''Malarstwo śląskie 1250-1450'' (1979), ''Malarstwo gotyckie Europy Środkowowschodniej. Zagadnienie odrębności regionu'' (1982), ''Sztuka Piastów Śląskich w średniowieczu. Znaczenie fundacji książęcych w dziejach sztuki gotyckiej na Śląsku'' (1991), ''Społeczeństwo średniowieczne na szachownicy życia. Jakuba de Cessolis Traktat o obyczajach i powinnościach szlachty na podstawie gry w szachy'' (2000). Ostatnie teksty zostały opublikowane w zbiorowej syntezie ''Malarstwo gotyckie w Polsce'' w 2004 r. Wiele publikacji ogłosiła jako współautorka, choć zwykle była inspiratorką ich powstania, przykładowo: ''Gotyckie malarstwo ścienne w Polsce'' (1984), ''Malarstwo gotyckie na Pomorzu Wschodnim'' (1990), ''Gotyckie spiżowe płyty nagrobne w Polsce. Studia o formie i treściach ideowych'' (1997). Nie stroniła od publikowania opracowań o charakterze popularnonaukowym – np. poświęconej [[Sanktuarium św. Jadwigi w Trzebnicy|bazylice trzebnickiej]] (1973), gotyckim malowidłom ściennym Opolszczyzny (1976), czy [[Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Kościanie|farze kościańskiej]] (1989). Interesowała się figurą Madonny z XV wieku, którą w [[Sianowo|Sianowie]] w 1966 r. [[Koronacja|ukoronowano]] na "Królową [[Kaszuby|Kaszub]]". Publikacje zamieszczała tak w renomowanych periodykach naukowych, jak i w pismach regionalnych.

Życzliwa ludziom, niezwykle pracowita i energiczna, była promotorem wielu prac magisterskich i kilkunastu doktorskich, z zapałem prowadziła studenckie objazdy terenowe. W 1980 zapoczątkowała interdyscyplinarne seminaria młodych mediewistów z kraju i zagranicy, odbywające się co roku pod patronatem [[Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk|PTPN]] w Poznaniu i dbała o sprawną publikację materiałów konferencyjnych. Dziś spotkania te noszą jej imię. Jakiś czas równolegle prowadziła zajęcia dydaktyczne na [[Uniwersytet Wrocławski|Uniwersytecie Wrocławskim]]. Współpracowała z Instytutem Studiów Regionalnych [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytetu Warszawskiego]]. Pełniła funkcje kierownika Zakładu Historii Sztuki Średniowiecznej (od 1974) i wicedyrektora Instytutu Historii Sztuki, Prodziekana Wydziału Filozoficzno-Historycznego (1972-1975) oraz dziekana Wydziału Historycznego UAM (1981-1984). Była zaangażowana w działalność społeczną, m.in. w działania Solidarności, zarówno w latach 1980-1981, jak w czasie stanu wojennego i później. Jako jedna z nielicznych wśród pracowników naukowych czynnie wspierała uczestników strajku studenckiego w 1988, nie bacząc na grożące konsekwencje. W 1989 została przewodniczącą uniwersyteckiego [[Komitet Obywatelski "Solidarność"|Komitetu Obywatelskiego]].

 

 

[[Plik:Cemetery_Poznan_Szczawnicka_(Alicja Karlowska-Kamzowa).jpg|thumb|240px|Grób na [[Cmentarz Parafialny św. Jana Vianneya w Poznaniu|cmentarzu św. Jana Vianneya]]]]

== Wypromowane przewody doktorskie ==