Nizaryci: Różnice pomiędzy wersjami

 

=== Aga Chanowie ===

Syn Abu al-Hasana Alego, [[Szah Chalil Allah III]] (imam 1792-1817), przeniósł się z niestabilnego Kermanu najpierw do Kahaku, potem zaś do [[Jazd (miasto)|Jazdu]], gdzie w 1817 roku zginął podczas ataku tłumu na swój dom. Wdowa po nim udała się z prośbą o sprawiedliwość do ówczesnego szacha [[Fath Ali Szah Kadżar|Fath Ali Szaha]] (pan. 1797-1834). Ten nie tylko ukarał zabójców, ale ożenił 13-letniego syna Szaha Chalil Allaha, [[Aga Chan I|Hasan Ali Szaha]] (imam 1817-1881), z własną córką, oraz uczynił go zarządcą [[Kom (miasto)|Komu]] i podarował dobra w pobliżu [[Mahallat]]u, a także nadał tytuł „Aga Chan”. Tytuł ten stał się następnie dziedziczny w linii imamów Kasim Szahi. W 1835 szach [[Mohammad Szah Kadżar|Mohammad Szah]] (pan. 1834-1848) nadał Aga Chanowi I stanowisko gubernatora pogrążonej w anarchii prowincji Kerman. Kiedy jednak udało mu się w niej zaprowadzić porządek, został pozbawiony swojego stanowiska, co sprowokowało go do buntu. W 1841 uciekł on wraz ze swoimi zwolennikami do [[Afganistan]]u, a następnie do [[Indie|Indii]]. W tym czasie na tym terenie toczyła się [[I wojna brytyjsko-afgańska]], w której siły imama współpracowały z [[Wielka Brytania|Brytyjczykami]]. W Indiach Aga Chan, który w 1848 roku osiadł na stałe w [[Mumbaj|Bombaju]], skoncentrował się na wzmocnieniu nizaryckiej tożsamości chodżów oraz swojej kontroli nad nimi. Wieki przebywania w środowisku [[hinduizm|hinduistycznym]], w oddaleniu od imama, jak również częstego stosowania takijji, sprawiły bowiem że nizaryzm chodżów był przesiąknięty praktykami zarówno hinduskimi, jak i sunnickimi oraz imamickimi. W 1862 roku imam wysłał dokument, wyliczający wierzenia i praktyki nizarytów, prosząc każdego chodżę aby go podpisał. Większość chodżów podpisała go, jednak niewielka grupa nie uznała isma’ilickiej tożsamości chodżów, w roku 1866 wnosząc sprawę przed Sąd Najwyższy w Bombaju. W swoim wyroku Sąd potwierdził jednak uprawnienia Agi Chana do władzy nad chodżami oraz do wszystkich zwyczajowo pobieranych podatków religijnych.