W 1742 roku zamek został sprzedany baronowi Ferdinandowi von Mudrach{{R|KG|CKZ}}, który w latach 1752-7 przebudował wnętrza w stylu [[rokoko]]{{R|KG}}. Wieczorem 5.12.1957 roku po [[Bitwa pod Lutynią|bitwie pod Lutynią]] król [[Fryderyk II Wielki]] miał zaskoczyć i pojmać kwaterujących w pałacu austriackich oficerów (nie wiadomo, czy wydarzenie to miało rzeczywiście miejsce, ale nagłośnieniu stało się częścią miejscowe tradycji){{R|KG}}. Na zamku przed bitwą kwaterę miał [[Karol Lotaryński]], głównodowodzący wojsk austriackich{[{R|CKZ}}. W 1761 zamek przechodzi na własność rodziny von Maltzan. Podczas [[wojny napoleońskie|wojen napoleońskich]] w zamku kwaterowały wojska francuskie i bawarskie (1806-7), książę [[Hieronim Bonaparte]] (1808), marszałek [[Michel Ney]] (1813){{R|CKZ}}. W 1836 zamek wraz z majątkiem zostaje kupiony za cenę 125 tysięcy talarów przez Carla von Wylich und Lottum{{R|KG}} i w roku 1837 staje się częścią [[Ordynacja rodowa|ordynacji]] rodu Wylich und Lottum złożonej z dóbr [[Leśnica (Wrocław)|Leśnicy]], [[Ratyn (Wrocław)|Ratynia]] i Mokrego{{R|CKZ}}. W 1841 majątek zostaje odziedziczony przez syna Carla von Wylich und Lottum – Hermanna Friedricha (posła w Holandii). Następnie zamek był w posiadaniu synów Hermanna: Moritza (1849-76) i Wilhelma (1876-1907). Zamek odziedziczyła trzecia córka Wilhelma Wiktoria von Wylich und Lottum (zmarła w 1933 roku), a jej mąż Ludolf von Wylich und Lottum, ostatni właściciel zamku zmarł nie pozostawiając następców w dniu 20.03.1944 w Neklade na [[Rugia|Rugii]]{{R|KG}}.
