Franciszek II Rakoczy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Robot skopiował szablon {{Kontrola autorytatywna}} z de:Franz II. Rákóczi. |
ort. |
||
Linia 20:
Urodził się w ówczesnym komitacie zemplińskim (dziś w [[Powiat Trebišov|Powiecie Trebišov]] w południowo-wschodniej [[Słowacja|Słowacji]], nad samą granicą węgierską). Po swoich przodkach przejął szczytne tradycje walki o niepodległość Węgier. Był synem [[Franciszek I Rakoczy|Franciszka I Rakoczego]] i hrabianki [[Helena Zrinska|Heleny (Ilony) Zrińskiej]]. Dziadkami ze strony ojca byli [[Jerzy II Rakoczy]] i Zofia Batory. Zofia Batory to wnuczka Zofii Kostczanki i Stefana Batorego (bratanek króla polskiego). Dziadkowie ze strony matki to [[Piotr Zrinski|Piotr IV Zriński]] (Peter Zrinski) [[ban (tytuł)|ban]] [[Chorwacja|Chorwacji]], [[Slawonia|Slawonii]] i [[Dalmacja|Dalmacji]] oraz [[Katarzyna Zrinska]] z domu Frankopan.
Po upadku [[Powstanie Thökölyego na Węgrzech|Powstania Thökölyego]] i zdobyciu przez cesarskie wojska [[Zamek Palanka|twierdzy Munkacz]] wraz z matką i rodzeństwem dostał się do niewoli austriackiej. Oddany pod opiekę [[Jezuici|jezuitów]], został wychowany w duchu [[Katolicyzm|katolickim]]. W 1700 r., po powrocie na Węgry, wraz z [[Miklós Bercsényi|Miklósem Bercsényim]] rozpoczął organizować spisek antyhabsburski. Próba nawiązania kontaktu z królem Francji nie powiodła się, a listy spiskowców do Ludwikia XIV wpadły w ręce służb wiedeńskich. W [[1701]] r. Rakoczy został uwięziony. Przed niechybną śmiercią uratowała go żona, księżniczka Karolina [[Hesja|Heska]], organizując mu ucieczkę z więzienia w [[Wiener Neustadt]]. Śladem
Jeszcze z terenu Polski Rakoczy wydał odezwę "do wszystkich prawdziwych Węgrów (...) szlachciców i nieszlachciców", wzywając ich do walki "pro Patria et Libertate". 14 czerwca 1703 r. witany entuzjastycznie przez rzesze chłopskie przekroczył granicę węgierską w Karpatach. W krótkim czasie jego wojska obsadziły prawie cały Siedmiogród i Górne Węgry.
| |||