Muzeum Azji i Pacyfiku im. Andrzeja Wawrzyniaka w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
robot pracowicie zmienia kategorię: Warszawskie Powiśle → Powiśle (Warszawa) (Wikipedia:Poczekalnia/kwestie_techniczne/2013:04:30:Kategoria:Warszawskie Powiśle) [Stanko] |
aktualizacja informacji |
||
Linia 13:
|wielkość zbiorów =
|powierzchnia ekspozycji =
|dyrektor =
|kierownik =
|oddziały =
Linia 28:
'''Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie''' – [[muzeum]] założone w [[1973]] roku w [[Warszawa|Warszawie]]. Jest jedynym w [[Polska|Polsce]] posiadającym wyłącznie zbiory poświęcone kulturom krajów [[Azja|Azji]], [[Oceania|Oceanii]] oraz [[Australia|Australii]].
Muzeum mieści się w dwóch zabytkowych 2-piętrowych budynkach dawnej [[Rzeźnia miejska w Warszawie|rzeźni miejskiej]] przy [[Ulica Solec w Warszawie|ul. Solec 24
== Początki muzeum ==
Muzeum narodziło się z pasji [[Kolekcjonerstwo|kolekcjonerskiej]] [[Andrzej Wawrzyniak|Andrzeja Wawrzyniaka]], [[Marynarz (zawód)|marynarza]] i [[dyplomata|dyplomaty]], który w Azji spędził 27 lat, głównie w [[Wietnam]]ie, [[Indonezja|Indonezji]], [[Laos]]ie, [[Nepal]]u i [[Afganistan]]ie.
Z prywatnego kolekcjonera stał profesjonalnym muzealnikiem. Zasiadał w [[Rada do Spraw Muzeów|Radzie do Spraw Muzeów]] przy [[Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego|Ministrze Kultury]]. Jest nadal, od kilku kadencji, członkiem [[Komitet Nauk Orientalistycznych|Komitetu Nauk Orientalistycznych]] [[Polska Akademia Nauk|Polskiej Akademii Nauk]].
W 1973 roku podarował swe już wtedy bogate zbiory [[dzieło sztuki|dzieł sztuki]] i obiektów [[etnografia|etnograficznych]] państwu polskiemu i mianowany został dożywotnim [[dyrektor]]em i [[kustosz]]em utworzonego w ten sposób muzeum. Założycielska kolekcja, licząca ponad 4000 obiektów, pochodziła z wysp indonezyjskich: [[Jawa|Jawy]], [[Sumatra|Sumatry]], Kalimantanu (czyli [[Borneo]]), Sulawesi (czyli [[Celebes]]u), [[Bali (wyspa)|Bali]], Sumby, Moluków, [[Flores (wyspa indonezyjska)|Flores]]. Najważniejszą jej część stanowiły [[kris]]y, [[maska|maski]] obrzędowe i teatralne, lalki klasycznego [[Teatr jawajski|teatru]] jawajskiego [[wayang kulit]] i [[wayang golek]], [[Rzeźba|rzeźby]] kamienne, drewniane, [[terakota|terakotowe]] oraz tkaniny: [[batika|batiki]], [[ikat]]y i [[tapisa (tkanina)|tapisy]], wreszcie zbiory tradycyjnego i współczesnego [[malarstwo|malarstwa]] indonezyjskiego.
Adam Wawrzyniak zrezygnował z funkcji dyrektora w 2013 roku<ref>{{Cytuj pismo| tytuł = Dyrektor opuścił muzeum | czasopismo = [[Gazeta Wyborcza]] (Gazeta Stołeczna) | data = 2013-08-28 | strony = 3 | autor = Michał Wojtczuk}}</ref>.
== Zakres zbiorów ==
Linia 44 ⟶ 47:
== Ekspozycje ==
Z braku miejsca Muzeum nie posiada stałej ekspozycji.
Wiele wystaw odbywa się w innych miastach polskich i za granicą, nie tylko w Europie, lecz także w Azji i pozostałych częściach świata.
Rozległa działalność [[oświata|oświatowa]] i [[promocja (marketing)|promocyjna]] wyraża się liczbą wielu spotkań: są to prelekcje na temat sztuki, [[religia|religii]], [[filozofia|filozofii]] azjatyckich, pokazy [[film]]owe, wieczory [[poezja|poezji]], [[muzyka|muzyki]] i [[taniec|tańca]] orientalnego, spotkania z ciekawymi ludźmi, jak dyplomaci, [[podróż]]nicy, wyznawcy różnych religii. W Galerii Azjatyckiej odbywają się również promocje książek związanych z Azją.
Linia 51 ⟶ 54:
[[Plik:Wizualizacjasolec.jpg|240px|thumb|right|Wizualizacja nowego budynku przy ul. Solec]]
W 2002 roku Muzeum podpisało umowę z [[inwestor]]em, spółką EuroCity, na [[dzierżawa|dzierżawę]] części działki przy ul. Solec 24 w celu budowy [[biurowiec|budynku biurowego]], mieszczącego również siedzibę Muzeum. Na parterze tego budynku mają znaleźć się ekspozycje Muzeum. Budowa gmachu rozpoczęła się wiosną 2006 r. W czasie budowy zmieniono koncepcję jego przeznaczenia – obecnie ma to być [[apartamentowiec]]. Otwarcie przewidywane jest w 2013. Po raz pierwszy w dziejach tej instytucji pod jednym dachem znajdą się sale ekspozycyjne (w tym pierwsze w historii placówki ekspozycje stałe, ukazujące przekrój niemal wszystkich kultur Azji), magazyny i pracownie.
{{Przypisy}}
== Bibliografia ==
| |||