'''Katastrofizm''' – [[dekadentyzm|postawadekadencka]] postawa wyrażająca przeświadczenie o nieuniknionej, gwałtownej zagładzie obecnej formy [[świat]]aświata i [[cywilizacja|cywilizacji]], całkowite zatracenie wartości, które stoją u podstaw człowieczeństwa, przejawiające się w [[literatura|literaturze]] i [[sztuka|sztuce]] [[Młoda Polska (sztuka)|fin de siecle'u]], [[Dwudziestolecie międzywojenne|Dwudziestoleciadwudziestolecia Międzywojennegomiędzywojennego]], okresu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] i powojennego. Nawiązuje do [[wizyjność|wizyjnej]][[liryka|liryki]] [[romantyzm|romantycznej]] ukazując obrazy zbliżającej się zagłady [[świat]]aświata. Polski katastrofizm jest silnie związany z historią, wyraźny w twórczości [[Józef Czechowicz|Czechowicza]], [[Władysław Sebyła|Sebyły]], wczesnych wierszy [[Czesław Miłosz|Miłosza]] i [[Jerzy Zagórski|Zagórskiego]]. Wydarzenia w polskiej [[liryka|poezji]] (m.in. [[Żagary]]) określane są mianem ''apokalipsy przeczuwanej''. Pewne akcenty katastroficzne można odnaleźć także u [[Stanisław Ignacy Witkiewicz|Witkacego]] i nawet w czystym romantyzmie np. u [[Zygmunt Krasiński|Krasińskiego]].
'''Przyczyny katastroficznego niepokoju:'''<br>
Lata 20. i 30. [[XX wiek]]u przyniosły poczucie zagrożenia. Wielki [[kryzys]][[ekonomia|ekonomiczny]] [[1928]] - [[1932|32]] wyzwalał w ludziach [[lęk]] i niepewność. Niepokój o przyszłość [[cywilizacja|cywilizacji]] i [[kultura|kultury]] wiązał się z rozwojem [[totalitaryzm|totalitarystycznych]] [[Ustrój polityczny|systemów]] ([[faszyzm]], [[komunizm]]). Powstają katastroficzne koncepcje, przychodzi rozwój [[filozofia|filozofii]] [[egzystencjalizm|egzystencjalnej]] ukazującej [[tragedia|tragiczny]] wymiar [[człowiek|ludzkiego]][[życie|życia]]. Dla niektórych światowe centra stają się [[symbol]]emsymbolem [[kosmopolityzm]]u, lekceważenia tradycji, [[materializm]]u, i [[cynizm]]u. Wyraźny jest [[pesymizm|pesymistyczny]] [[fatalizm]] i [[sceptycy|sceptyzm]] wobec perspektyw [[postęp|rozwojowych]][[historia|historii]].
