Stefan (Szokow): Różnice pomiędzy wersjami

W czasie II wojny światowej występował jako zdecydowany przeciwnik [[nazizm]]u, skutecznie protestował przeciwko [[antysemityzm]]owi i deportacji Żydów bułgarskich<ref name="com">{{cytuj książkę | autor = red. K. Parry| tytuł = The Blackwell Companion to Eastern Christianity| wydawca = Blackwell Publishing| miejsce = Victoria| rok = 2007| strony = 64-66| isbn = 978-0-631-23423-4}}</ref>. Razem z metropolitą Płowdiw [[Cyryl (patriarcha Bułgarii)|Cyrylem]] odegrał decydującą rolę w przekonywaniu bułgarskiego cara Borysa III, by nie godził się na wywózki bułgarskich Żydów na okupowane przez hitlerowców ziemie polskie, co oznaczało ich zagładę. Nakazał również całemu podległemu sobie duchowieństwu, by umożliwiało Żydom ukrywanie się w cerkwiach<ref>M. Burleigh, ''Święta racja. "Świeckie religie" XX wieku'', Świat Książki, Warszawa 2011, ISBN 978-83-247-0815-4, ss.271-272</ref>.

 

 

We wrześniu 1948 Stefan (Szokow) został zmuszony przez władze komunistyczne do odejścia w stan spoczynku<ref name="com"/>. O jego odejściu przesądził sam Synod Cerkwi Bułgarskiej, przede wszystkim [[metropolia wraczańska|metropolita wraczański]] [[Paisjusz (Ankow)|Paisjusz]]<ref name="ramet"/>; inni biskupi zazdrościli Stefanowi autorytetu i popularności i sami oskarżyli go o sympatyzowanie z Wielką Brytanią i USA<ref>T. Czekalski: ''Bułgaria''. Warszawa: TRIO, 2010, s. 215-217. ISBN 9788374362528.</ref>.