Ludwik Przedborski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Bibliografia link do Marek Szukalak |
drobne redakcyjne |
||
Linia 1:
[[plik:Ludwik Przedborski cz-b.jpg|Ludwik Przedborski|thumb]]
'''Ludwik Przedborski''' (ur. [[15 lutego]] [[1857]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[19 maja]]
[[1911]] w [[Łódź|Łodzi]]) – polski lekarz [[otorynolaryngologia|laryngolog]], łódzki działacz społeczny i oświatowy
Linia 5:
== Życiorys ==
Syn Izydora. Ukończył [[II Gimnazjum w Warszawie]], a następnie Wydział Lekarski [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytetu Warszawskiego]], uzyskując dyplom w 1883
W 1885
Był członkiem zarządu i sekretarzem Towarzystwa Doraźnej Pomocy Lekarskiej (ówczesna nazwa [[pogotowie ratunkowe|pogotowia ratunkowego]], powstałego w Łodzi w 1899 r. jako trzecie na ziemiach polskich i czwarte w Europie). Był członkiem Towarzystwa Lekarskiego Łódzkiego, członkiem korespondentem [[Towarzystwo Lekarskie Warszawskie|Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego]] i Towarzystwa Laryngologicznego w Paryżu. Był jednym ze współzałożycieli Łódzkiego Żydowskiego Towarzystwa Dobroczynności<ref>[[Jan Fijałek|Fijałek Jan]], Indulski Janusz Opieka zdrowotna w Łodzi do roku 1945. Studium organizacyjno-historyczne, Łódź 1990, s 113</ref>.
Był jednym z inicjatorów i członkiem komitetu budowy szpitala dla umysłowo chorych Żydów w Łodzi.
Linia 20 ⟶ 17:
Przeznaczył po 1000 rubli na rzecz szpitala dla obłąkanych i Towarzystwa Muzeum Nauki i Sztuki, którego był wiceprezesem zarządu.
Został powołany do komitetu organizacyjnego zbliżającego się zjazdu lekarzy prowincjonalnych w Łodzi, działał owocnie, ale zmarł przed jego obradami (4-5 czerwca 1911).
Zmarł 19 maja 1911 roku z powodu choroby nerek. Został pochowany na [[Nowy cmentarz żydowski w Łodzi|cmentarzu żydowskim przy ul. Brackiej w Łodzi]]<ref>Śmierć zasłużonego lekarza
Żonaty z Pauliną (Perłą) z Konów (ur. 1862 w Kutnie, zm. 10 maja 1933 w Łodzi), miał córkę [[Felicja Maria Przedborska|Felicję Marię]] (ur. 30 października 1888), doktora filozofii, nauczycielkę i poetkę oraz synów: Juliana (25 lipca 1886 - 1 sierpnia 1931), majora WP, dowódcę dywizjonu szkolnego 1 pułku lotniczego, i Mieczysława Tadeusza (ur. 22 marca 1892).
|