Lockheed Constellation: Różnice pomiędzy wersjami

Od 1937 Lockheed pracował nad czterosilnikowym samolotem pasażerskim z kabiną ciśnieniową, nazwanym ''L-044 Excalibur''. W 1939 linie lotnicze [[Trans World Airlines]] złożyły zamówienie na 40-miejscowy samolot o zasięgu powyżej 5600 [[kilometr|km]]<ref name="taylor">{{cytuj książkę | autor = Michael J.H. Taylor | tytuł = Jane’s Encyclopedia of Aviation | wydawca = Crescent | miejsce = New York | data = | rok = 1993 | miesiąc = | strony = 606-607 | rozdział = Lockheed Constellation and Super Constellation | isbn = 0-517-10316-8 | język = en}}</ref>. Wymagania te wykraczały poza możliwości ''Excalibura''. Wobec tego inżynierowie [[Clarence Johnson]] i Hall Hibbard opracowali projekt ''L-049 Constellation''<ref>{{cytuj książkę | autor = Bill Yenne | tytuł = Lockheed | wydawca = Bison Books | miejsce = Greenwich, Connecticut | rok = 1987 | strony = 44-46 | isbn = 0-51760-471-X}}</ref>. Inżynier Willis Hawkins powiedział, że program ''Excalibura'' był tylko przykrywką dla projektu ''Constellation''<ref>{{cytuj książkę | autor = Walter J. Boyne | tytuł = Beyond the Horizons: The Lockheed Story | wydawca = St. Martin's Press | miejsce = New York | rok = 1998 | strony = 135-137 | isbn = 0-31224-438-X}}</ref>. Nowy samolot miał skrzydło zbliżone do samolotu myśliwskiego [[Lockheed P-38 Lightning]], różniące się tylko w skali wykonania. Charakterystyczny ogon o trzech pionowych statecznikach był wystarczający mały, aby zmieścić samolot w istniejących hangarach. W nowej konstrukcji zastosowano wszystkie najnowsze osiągnięcia techniczne lotnictwa, w tym wzmocnioną kontrolę układów hydraulicznych, systemy odladzania skrzydeł i ogona samolotu. Jego prędkość maksymalna ponad 550 [[kilometr na godzinę|km/h]] sprawiała, że miał to być samolot pasażerski szybszy od większości istniejących myśliwców marynarki<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.militaryfactory.com/aircraft/detail.asp?aircraft_id=465 | tytuł = Lockheed C-69 Constellation Long-Range Transport / Electronic Warfare | data dostępu = 2011-10-07 | autor = Staff Writer | opublikowany = 2011-07-01 | praca = Military Factory | data = | język = en}}</ref>.

 

 

Po wojnie Lockheed powrócił do swojej pierwotnej koncepcji, rozwoju Constellation jako szybkiego samolotu pasażerskiego. Będące już w produkcji samoloty wojskowe C-69 zostały ukończone jako cywilne samoloty pasażerskie. W dniu 1 października 1945 linie lotnicze Trans World Airlines otrzymały pierwszy samolot Constellation. Podczas okresu produkcji samolot poddawany był szeregowi modyfikacji, obejmującymi zmianę typu silników, ilości zabieranego paliwa i wielkości kadłuba. 14 marca 1947 do eksploatacji wszedł model L-749, zabierający ilość paliwa wystarczającą na odbycie lotu przez [[Ocean Atlantycki]] bez międzylądowań. Pierwszy transatlantycki lot odbył się 3 grudnia 1945 na trasie z [[Waszyngton]]u do [[Paryż]]a. Pierwsze stałe połączenie obsługiwane przez L-749 zostało zainaugurowane między [[Nowy Jork|Nowym Jorkiem]] a Paryżem w dniu 6 lutego 1946<ref name="taylor"/>. 17 czerwca 1947 linie [[Pan American World Airways]] uruchomiły pierwsze regularne loty samolotem L-749 Clipper America. Jako pierwszy samolot pasażerski z kabiną ciśnieniową, Constellation pozwolił zapoczątkować niedrogie i komfortowe podróże lotnicze świadczone przez operatorów na całym świecie. 14 lipca 1951 wprowadzono model L-1049 Super Constellation o dłuższym kadłubie, pozwalającym na zabranie 109 pasażerów. Późniejsze egzemplarze L-1049G wyposażone były w zbiorniki paliwa na końcach skrzydeł.