Bitwa nad rzeką Alią: Różnice pomiędzy wersjami

W latach 90 IV w. p.n.e. [[Starożytny Rzym|Rzymianom]] zaczęły zagrażać [[Celtowie|plemiona celtyckie]], które podbiły północną [[Italia (kraina historyczna)|Italię]]. W [[391 p.n.e.]] wódz Senonów Brennus zaatakował miasto [[Etruskowie|etruskie]] Clusium, które zwróciło się z pomocą do Rzymu. Rok później Celtowie skierowali się ku [[Rzym]]owi. Kilkanaście kilometrów na północ od miasta obie armie spotkały się nad rzeką Alią, lewobrzeżnym dopływem [[Tyber|Tybru]], prawdopodobnie dzisiejszmdzisiejszym [[Fosso della Bettina]]. Rzymianie stanęli na północnym brzegu rzeki tworząc centrum i lewą flankę szeregu, chronioną przez bagna. Na prawym skrzydle ustawiono wojska [[Latynowie|Latynów]], które zajęły niewielkie wzniesienie górujące nad polem bitwy.

Wojska Brennusa rozpoczęły bitwę uderzając na centrum Rzymian i prawe skrzydło zajmowane przez Latynów. Atak okazał się skuteczny i wywołał panikę w szeregach Rzymian, którzy rzucili się do ucieczki. [[Celtowie]] w pościgu zabili wielu przeciwników, mnóstwo Rzymian utonęło w bagnach. Niedobitki Rzymian i Latynów zbiegły do Rzymu oraz na ziemie Wejów. Po bitwie Celtowie ruszyli na Rzym, który po 7-miesięcznym oblężeniu zdobyli i splądrowali. Następnie obładowani łupami zawrócili do swoich siedzib. Nie zdobyli jedynie [[Kapitol]]u, gdyż wgwedług legendy, znużonych obrońców zaalarmowały ''gęsi kapitolińskie'', ptaki poświęcone bogini [[Junona|Junonie]].