Rudolf Wegner: Różnice pomiędzy wersjami

Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] Wegner został wysiedlony z Poznania i przeniósł się do Warszawy{{r|SPKP}}. Książki wydawnictwa z magazynu w Poznaniu zostały zarekwirowane i przeznaczone na przemiał{{r|Szpinger}}, a w Lwowie zostały zniszczone{{r|Kozarynowa|pw}}. Cenne zbiory prywatne zostały spalone przez Niemców na [[Plac Wolności w Poznaniu|placu Wolności w Poznaniu]]{{r|Kozarynowa|pw}}. Część nakładu – ok. 300 ton książek z zasobów poznańskich (zarówno ukrytych w piwnicy domu Wegnera przy ul. Słowackiego 8, jak i odzyskanych ze skonfiskowanej partii z magazynów kolejowych) – udało się jednak wywieźć do Warszawy do magazynu przy ul. Okrąg 6/8. W czasie okupacji książki te rozprowadzane były przez firmę działającą pod nazwą ''R. Wegner, Księgarnia Wydawnicza''. W roku 1940 Wegner rozpoczął współpracę z konspiracyjnym ''Polskim Towarzystwem Wydawców Książek''{{r|Michalewska}}.

 

 

W trakcie [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] pozostałe książki znajdujące się w magazynach wydawnictwa Wegnera uległy zniszczeniu. Po zakończeniu wojny Wanda Wegner wraz z córką [[Irena Rybotycka|Ireną]] i jej mężem, płk. [[Tomasz Rybotycki|Tomaszem Rybotyckim]], kontynuowali działalność wydawniczą Rudolfa Wegnera w amerykańskiej strefie okupacyjnej Niemiec, a następnie na emigracji w Anglii, gdzie założyli wydawnictwo ''Tern (Rybitwa) Book Co. Ltd.'', publikujące głównie dawne pozycje ''Wydawnictwa Polskiego''{{r|Rybotycka}}. W Polsce natomiast Wydawnictwo Polskie R. Wegnera działało jeszcze z powodzeniem w latach 1947–1950, kierowane przez przedstawicielkę właścicieli. W 1950 zostało zlikwidowane przez władze i przejęte przez [[Państwowy Instytut Wydawniczy]]{{r|Michalewska|Kozarynowa|pw}}.