Bolesław Domański: Różnice pomiędzy wersjami

Jeszcze przed przybyciem ks. Domańskiego do Zakrzewa, wieś ta była silnym ośrodkiem polskości, a msze były odprawiane także w języku polskim. Był bardzo dobrym kaznodzieją. [[Katecheza|Katechezę]] prowadził po polsku (ucząc przy tym patriotyzmu, historii Polski itp.), gdyż ludność [[Język niemiecki|niemieckojęzyczna]] na tamtym terenie była skupiona wokół parafii [[ewangelicy|ewangelickich]]. Był świetnym organizatorem życia parafialnego, a jego działalność narodowa i kulturalna stawała się coraz szerzej znana, mimo trudności stawianych przez władze niemieckie. Był zwolennikiem [[Praca organiczna|"pracy organicznej"]], propagował wśród parafian dążność do zdobywania wiedzy, był organizatorem Kółek Rolniczych na tamtym terenie. Jego prestiż i umiejętności organizacyjne spowodowały, że został wybrany prezesem [[Rada nadzorcza|Rady Nadzorczej]] [[Bank Ludowy|Banku Ludowego]] w Złotowie. W latach [[1918]]-[[1920]] wraz z liczną grupą działaczy był zaangażowany w walkę o przyłączenie ziemi złotowskiej do [[II Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej]]. Gdy to się nie udało, zaprotestował przeciwko lansowanemu wtedy przez rząd polski hasłu masowej reemigracji Polaków spoza granic do nowo powstałej II Rzeczypospolitej. Nie przyjął także propozycji przeniesienia go do [[Toruń|Torunia]], na wyższe stanowisko kościelne. Twierdził, że "zdradę narodową popełnia ten, kto opuszcza ojcowiznę". Postawa ta spowodowała szeroki odzew – zwłaszcza wśród polskiej ludności chłopskiej – nie tylko na [[Pomorze|Pomorzu]], ale także na [[Śląsk]]u i w innych rejonach Rzeszy Niemieckiej. W [[1928]] r. wywalczył u władz niemieckich uchwalenie "Ordynacji dotyczącej uregulowania szkolnictwa dla mniejszości polskiej w Prusach". W [[1929]] r. został wybrany patronem Rady Nadzorczej Związku [[Spółdzielnia|Spółdzielni]] Polskich w Niemczech i od tego czasu zaczęto go nazywać "księdzem Patronem". Cztery lata później został prezesem berlińskiej [[spółka akcyjna|spółki akcyjnej]] Bank Słowiański. Obie te instytucje umożliwiały niezależność ekonomiczną Polaków mieszkających na terenie [[Niemcy|Niemiec]], gdyż zdawał sobie sprawę, że niezależnie od polityki germanizacyjnej, groźniejsze jest wynarodowienie spowodowane [[konformizm]]em i naciskami ekonomicznymi. Przydomek "księdza Patrona" wkrótce zaczęła mieć ogólniejsze znaczenie wśród Polaków w Niemczech. Z tym przydomkiem w9 rokulutego [[19311933]] został wybrany prezesem Związku Polaków w Niemczech, którą to funkcję pełnił do śmierci.