Wersja z 21:29, 11 paź 2013 edytuj MAx 92 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 15 495 edycji drobne techniczne ← poprzednia edycja		Wersja z 18:26, 14 paź 2013 edytuj anuluj edycję Kenraiz (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 104 470 edycji m →‎Opis konstrukcji: drobne redakcyjne następna edycja →
Linia 118: Układ sterowania śmigłowcem jest zdublowany. Układy sterowania są typu sztywnego, z wyjątkiem układu linkowego sterownia hamulcem wirnika nośnego i sterowania mocą silników. Sterowanie odbywa się za pomocą drążka sterowego, pedałów oraz dźwigni sterowania mocą i skokiem silników. Śmigłowiec posiada wspomaganie układów sterowania za pomocą instalacji hydraulicznej. Niezależną instalację hydrauliczną wykorzystuje się także do wypuszczania [[Podwozie (lotnictwo)\|podwozia]] i klap komory bombowej{{r\|tech}}. Instalacja elektryczna składa się z instalacji pierwotnej i wtórnych. Pierwotna jest ~~prądu~~zasilania ~~przemiennego~~przez ~~trójfazowego~~dwie prądnice SGS-40PU wytwarzające prąd przemienny trójfazowy o napięciu 208 V i częstotliwości 400 Hz~~. Źródłem zasilania są dwie prądnice SGS-40PU~~. Do instalacji wtórnych ~~możemy zaliczyć~~należy: ~~instalację~~instalacja prądu przemiennego jednofazowego o napięciu 115 V i częstotliwości 400 Hz, ~~instalację~~instalacja prądu przemiennego trójfazowego o napięciu 36 V i częstotliwości 400 Hz, ~~instalację~~instalacja prądu przemiennego jednofazowego o napięciu 36 V i częstotliwości 400 Hz i ~~instalację~~instalacja prądu stałego o napięciu 28,5 V. ~~Instalację~~Instalacje wtóre prądu przemiennego zasilane są z sieci pierwotnej za pomocą transformatorów. Sieć prądu stałego zasilana jest z prądnic przez trzy urządzenia prostownicze. Rezerwowym źródłem prądu stałego zasilania są dwa akumulatory 12SAM-28 umieszczone w przedniej części kadłuba. Rezerwowe napięcie przemienne otrzymywane jest za pomocą [[Przetwornica napięcia\|przetwornic]]{{r\|tech}}. Śmigłowiec Mi-14 wyposażony jest w zestaw wyposażenia awaryjno-ratowniczego. Zestaw ten składa się z łódki ratowniczej ŁAS-5M-3 z radiolatarnią RM-4 i awaryjną krótkofalową radiostacją R-855UM, dzięki której możliwy jest kontakt z bazami i śmigłowcami ratunkowymi oraz indywidualnego wyposażenia ratowniczego załogi. Indywidualne wyposażenie ratownicze załogi tworzą [[spadochron]]y oraz morskie kombinezony ratownicze MSK-3M{{r\|tech}}. Linia 128: Śmigłowiec Mi-14PŁ z racji swojego przeznaczenia posiada kompleks Kalmar. Służy on do wykrywania i zwalczania okrętów podwodnych. Kompleks Kalmar składa się z: urządzenia celowniczo-wyliczającego Łandysz, stacji hydroakustycznej Oka-2 z opuszczanym blokiem antenowym, urządzenia telemetrycznego PK-025, systemu Ogoniok-2, radiolokacyjnego odbiornika sygnałów RPM-S oraz stacji radiolokacyjnej inicjatywa I-2ME. Ponadto śmigłowce Mi-14PŁ do celów rozpoznania posiadają, także magnetometr APM-60 oraz namiernik radiopław A-100{{r\|tech}}{{r\|uzycie}}. Mi-14PŁ nie posiada stałego uzbrojenia, do zwalczania okrętów podwodnych przewidziano bomby lub torpedy przenoszone w komorze bombowej. Komora bombowa została zaprojektowana do przenoszenia bomb [[PŁAB-50M]] i [[PŁAB-250-120]], a także [[torpeda AT-1\|torped typu AT-1M]] oraz [[rakietotorpeda APR-2\|rakietotorped APR-2]] . ~~Ogólnie komora~~Komora bombowa może pomieścić w sumie do 2 t uzbrojenia. Ponadto śmigłowiec może zabierać radiopławy hydroakustyczne RGB-N i NM, pławy radiolokacyjne Popławok-B oraz orientacyjne bomby morskie [[OMAB-25-12D]] i [[OMAB-25-8N]]{{r\|tech}}<ref name=uzycie>{{cytuj pismo \| nazwisko =Sałata \| imię =Dariusz\|nazwisko2=Sałata\|imię2=Krzysztof\|nazwisko3=Wrona\|imię3=Andrzej\|tytuł=Zadanie i możliwości zastosowania śmigłowców Mi-14\| czasopismo =Aeroplan \| wolumin =5-6/2008 \| strony =15-23 \| rok =2008 \| wydawca =Agencja Lotnicza Altair sp. zo.o. \| miejsce =Warszawa \| issn =1232-8839 \| język =pl}}</ref>. Mi-14PŁ mogły być także uzbrojone w [[Broń jądrowa\|atomowy]] ładunek głębinowy typu „S” o mocy 1 kilotony. W tym celu, uprzednio należało odpowiednio wyposażyć komorę bombową. Ponadto śmigłowiec posiada rentgenometr DP-3A-1, który zapewniał ciągły pomiar dawki promieniowania gamma w kabinie załogi<ref>{{cytuj pismo \| nazwisko =Wróbel\| imię =Tadeusz\|tytuł=Szpony floty\| czasopismo =Polska Zbrojna\| wolumin =4/2013 (804)\| strony =36-38 \| rok =2013\| wydawca =Wojskowy Instytut Wydawniczy\| miejsce =Warszawa\| issn =0867-4523\| język =pl}}</ref><ref>{{cytuj pismo \| nazwisko =Skowroński\| imię =Grzegorz\|tytuł=U nas też były. Nosiciele broni A\| czasopismo =Lotnictwo z szachownicą\| wolumin =8\| strony =18-27\| rok =2013\| wydawca =Wydawnictwo Sanko\| miejsce =Wrocław\| issn =1643-5702\| język =pl}}</ref>.

Mi-14: Różnice pomiędzy wersjami