Barbara Urszula Sanguszkowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
życiorys, +sekcja Twórczość, źr.: "Nowy Korbut", t.6, cz.1, s.150-152 |
życiorys, +sekcja Twórczość, źr.: "Nowy Korbut", t.6, cz.1, s.150-152 |
||
Linia 22:
3 maja 1745 roku została damą austriackiego [[Order Gwiaździstego Krzyża|Orderu Krzyża Gwiaździstego]].
W dniu 15 kwietnia 1750 roku zmarł jej mąż, a ona zajęła się porządkowaniem spraw, także na drodze sądowej, odziedziczonych dóbr, a nade wszystko wychowaniem i edukacją swoich dzieci. W roku 1755 sprowadziła do Lubartowa (na stanowisko wychowawcy jej synów), C. F. Pyrrhysa de Varille, który z niewielkimi przerwami przebywał tam aż do jej śmierci. Po ślubie (1763) swej córki Krystyny z Franciszkiem Bielińskim, mieszkała głównie w Warszawie (w pałacu Bielinskich). Dbając o przyszłość dzieci i o pozostawiony majątek brała czynny udział w życiu politycznym kraju. Jeździła na sejmy i trybunały. Była bogata, pociągająca i miła w obejściu. Prowadziła w atmosferze intelektualno-artystycznej rozległe życie towarzyskie. Jej, wzorowany na francuskich, salon literacki odwiedzali: przyszły S. Poniatowski, I. Krasicki i W. Jakubowski. Spośród gości jej salonu wywodził się, występujący w Pałacu Saskim amatorski zespół teatralny. Z tego zespołu pochodzili późniejsi organizatorzy warszawskich teatrów "de société".
Wraz z wojewodziną rawską – Boną ze Świdzińskich Granowską i jej siostrą kasztelanową połaniecką – [[Maria Lanckorońska|Marią ze Świdzińskich Lanckorońską]] stanowiła „trójcę pań świętych” znaną z pobożności i filantropii. Barbara Sanguszko była znana ze swojej hojności. Wymurowała i odnowiła wiele kościołów i klasztorów (dokończyła restaurację kościoła św. Jana Chrzciciela w [[Zasław (Ukraina)|Zasławiu]], zbudowała dom dla misjonarzy w Zasławiu, oddała grunty pod budowę cerkwi w [[Ilińce|Ilińcach]], podarowała jezuitom materiały budowlane na budowę kościoła w [[Żytomierz]]u, ufundowała kościół dla sióstr bernardynek w [[Tarnów|Tarnowie]], wzniosła murowany [[Kościół Matki Bożej Szkaplerznej w Lutomiersku|kościół w Lutomiersku]]). W 1767 roku zorganizowała uroczystości koronacyjne obrazu Matki Bożej w [[Miedniewice (województwo mazowieckie)|Miedniewicach]]. W 1776 roku doprowadziła do powiększenia [[Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Szymanowie|parafii Szymanów]] i uzyskała od papieża [[Pius VI|Piusa VI]] bullę papieską nadającej parafii cztery parafialne odpusty.
Linia 48:
=== Listy ===
# Korespondencja z Januszem Aleksandrem Sanguszką z roku 1754, rękopisy: Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego, sygn. 99 a 9; Ossolineum, sygn. 313/II
# Do Antoniego Lubomirskiego, wojewody lubelskiego, z 23 kwietnia 1754, rękopis: Ossolineum, sygn. 313/II
# Do A. Krasińskiego 2 listy z: 16 sierpnia i 24 listopada 1769, rękopis: Biblioteka Czartoryskich, sygn. 833
# Do Stanisława Augusta: z roku 1764, w zbiorach z lat: 1780-1784, 1786-1788; rękopisy: Biblioteka Czartoryskich, sygn. 687, 689, 700, 723
# Do Stanisława Augusta i A. Mokronowskiego 2 listy (bez daty); rękopis: Biblioteka Jagiellońska, sygn. 6147 IV t. 13
# Do Pawła Benoēgo, rękopis: Lw. Państw. Nauk Bibl. (Ossolineum, sygn. 454/II)
# Od Stanisława Augusta 2 listy z roku 1765, rękopis: Ossolineum, sygn. 319/II
# Od córki, K. Bielińskiej; rękopis: Archiwum Główne Akt Dawnych (Biblioteka Przeździeckich, sygn. B-693)
# Od I. Krasickiego z 14 grudnia 1786, ogł. J. W. Gomulicki, "Stolica" 1961, nr 31, s. 22
# Od Anny z Cetnerów Sanguszkowej, rękopis: Biblioteka Czartoryskich, sygn. 736.
== Dobra ziemskie ==
| |||