'''Antoni Pietkiewicz''', [[pseudonim|pseud]]ps. Adam Pług (ur. [[23 października]] [[1823]] we wsi Zamość<ref>{{SgKP|XIV|384|Zamość (3), pow. słucki}}</ref> [[powiat słucki|powiatu słuckiego]] [[gubernia mińska|guberni mińskiej]], zm. [[2 listopada]] [[1903]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – polski pisarz i dziennikarz.
W latach ([[1858]]-[[1862]]) kierownik szkoły męskiej w [[Żytomierz]]u. Za udział w organizacji powstańczej został zesłany do [[Owrucz]]a. Po powrocie został nauczycielem domowym na [[Podole|Podolu]]. W latach ([[1864]]-[[1866]]) więziony w [[Kijów|Kijowie]]. Od [[1875]] przebywał w [[Warszawa|Warszawie]].
Redaktor "„[[Kłosy (czasopismo)|Kłosów]]"” ([[1875]]—[[1890]]1875–1890), "„[[Wielka encyklopedia powszechna ilustrowana|Wielkiej Encyklopedii Powszechnej Ilustrowanej]]"” ([[1891]]—[[1903]]1891–1903), "„[[Wędrowiec (czasopismo)|Wędrowca]]"” ([[1894]]—[[1899]]1894–1899). Współpracownik różnych czasopism warszawskich i wileńskich. Tłumaczył utwory [[Victor Hugo|W. Hugo]] i [[William Szekspir|Szekspira]]. Tworzył powieści społeczno-obyczajowe, opowiadania i gawędy pisane wierszem.
Ogłosił kilka zbiorów poezji: "''Rodzinny zagon"'' ([[1854]], 3 tomy), poematów: ("''Sroczka"'' [[1867]]) i powieści: (główny jego utwór "''Duch i krew"'' [[1859]], 2 t., II. wyd. [[1897]]; "''Oficjalista"'' [[1866]]—[[1867]]1866–1867), oraz "''Bakałarze"'' ([[1875]]). Ponadto życiorysów [[Władysław Syrokomla|Syrokomli]] ([[1862]]), [[Józef Ignacy Kraszewski|Kraszewskiego]] ([[1880]]), [[Antoni Edward Odyniec|Odyńca]] ([[1885]]), [[Jadwiga Łuszczewska|Deotymy – Jadwigi Łuszczewskiej]] ([[1900]]). Cieszył się dużą popularnością w świecie literackim [[Warszawa|Warszawy]]{{Fakt|data=2010-03}}.
