Nino Burdżanadze: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Konflikt z Saakaszwilim i dalsza działalność: dalsze uzupełnienia |
→Konflikt z Saakaszwilim i dalsza działalność: drobne merytoryczne |
||
Linia 38:
Po zakończeniu [[Wojna w Osetii Południowej 2008|wojny w Osetii Południowej]] wróciła do polityki, oskarżając prezydenta Saakaszwilego o spowodowanie klęski Gruzji. W liście otwartym z 24 października 2008 domagała się przedterminowych wyborów i zarzuciła prezydentowi niewywiązanie się z obietnic zawartych w programie rewolucji róż<ref name="osw102008"/>. 23 listopada 2008, w piątą rocznicę rewolucji<ref>[http://www.osw.waw.pl/pl/publikacje/tydzien-na-wschodzie/2008-11-26/gruzja-nino-burdzanadze-zaklada-nowa-partie-polityczna
Gruzja: Nino Burdżanadze zakłada nową partię polityczną]</ref>, działalność polityczną rozpoczęła jej nowa partia - [[Demokratyczny Ruch-Zjednoczona Gruzja]]<ref>[http://www.osw.waw.pl/pl/publikacje/tydzien-na-wschodzie/2008-12-10/gruzja-poczatek-erozji-obozu-saakaszwilego W. Bartuzi, K. Strachota, ''Gruzja: początek erozji obozu Saakaszwilego?'']</ref>. Przeszła w polityce na pozycje prorosyjskie i nawiązała kontakty z rosyjskim rządem, w 2010 przyjął ją [[Władimir Putin]]<ref name="osw"/>. Zaczęła opowiadać się za gruzińsko-rosyjskim dialogiem bez warunków wstępnych ze strony Gruzji<ref>[http://www.osw.waw.pl/pl/publikacje/tydzien-na-wschodzie/2010-03-10/irakli-alasania-bedzie-walczyl-o-stanowisko-mera-tbilisiIrakli Alasania będzie walczył o stanowisko mera Tbilisi]</ref>. W [[fikcyjny reportaż o rosyjskiej interwencji w Gruzji|fikcyjnym reportażu o rosyjskiej interwencji w Gruzji]], wyemitowanym 13 marca 2010 przez telewizję [[Imedi]], Burdżanadze przedstawiono jako członkinię marionetkowego prorosyjskiego rządu<ref>[http://www.osw.waw.pl/pl/publikacje/tydzien-na-wschodzie/2010-03-17/gruzja-wirtualna-wojna-z-rosja Gruzja: Wirtualna wojna z Rosją]</ref>.
Od 21 do 26 maja 2011 organizowała w Tbilisi protesty przeciwko Saakaszwilemu, które zgromadziły w szczytowym momencie tysiąc osób, co było wartością znacznie mniejszą od oczekiwanej. Wystąpienia zostały rozpędzone przez policję, było kilkudziesięciu rannych<ref name="osw062011">[http://www.osw.waw.pl/pl/publikacje/tydzien-na-wschodzie/2011-06-01/gruzja-policja-rozpedzila-protest-majacy-uniemozliwic-def Gruzja: Policja rozpędziła protest mający uniemożliwić defiladę z okazji Dnia Niepodległości]</ref>. Jej linia polityczna, zakładająca ostrą konfrontację z Saakaszwilim, nie zdobyła większej popularności w społeczeństwie<ref name="osw062011"/>.
Po zwycięstwie partii [[Gruzińskie Marzenie]] w [[wybory parlamentarne w Gruzji w 2011 roku|wyborach parlamentarnych w Gruzji w 2012]] występowała z radykalną krytyką zarówno prezydenta Saakaszwilego, jak i rządu [[Bidzina Iwaniszwili|Bidziny Iwaniszwilego]]. Przed [[wybory prezydenckie w Gruzji w 2013 roku|wyborami prezydenckimi w Gruzji]], w których kandydowała jako jedyna polityk prorosyjska, twierdziła, że jeśli nie odniesie zwycięstwa wyborczego, będzie to oznaczało sfałszowanie wyborów (ich głównym faworytem był wskazany przez Iwaniszwilego [[Giorgi Margwelaszwili (polityk)|Giorgi Margwelaszwili]], bezpartyjny naukowiec i były minister edukacji)<ref name="osw" />.
| |||