Aleksander Zygmunt Myszkowski: Różnice pomiędzy wersjami

"Pochodził ze zubożałej linii magnackiego rodu [[Gonzagowie|Gonzagów]] - [[Myszkowscy|Myszkowskich]], posiadał resztówkę - kilkudziesięciohektarowy folwark [[Myszkowice (województwo śląskie)|Myszkowice]], leżący na skraju [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębia Dąbrowskiego]]. Był wysoce ambitny i zdumiewał kolegów brawurowymi wyczynami" <ref>Leon Berbecki, ''Pamiętniki ...'' s. 108.</ref>. W czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] walczył w [[Legiony Polskie 1914-1918|Legionach Polskich]]. Był oficerem [[5 Pułk Piechoty Legionów|5 Pułku Piechoty Legionów]]. W lipcu 1916 roku, w czasie [[Bitwa pod Kostiuchnówką|bitwy pod Kostiuchnówką]], przejął dowództwo 8 kompanii po rannym por. Rapidzie. Kompanię tworzyli [[Górale żywieccy]], ochotnicy ze wsi [[Czaniec]], nazywający siebie "Cańcokami". 6 lipca prowadząc atak na bagnety został ranny w kolano <ref>[[Leon Berbecki]], ''Pamiętniki ...'' s. 109.</ref>. Po [[Kryzys przysięgowy|kryzysie przysięgowym]] wstąpił do [[Polska Siła Zbrojna|Polskiej Siły Zbrojnej]]. W okresie od 1 października 1917 roku do 18 sierpnia 1918 roku był dowódcą Klasy "C" w [[Szkoła Podchorążych Piechoty|Szkole Podchorążych]] w Ostrowi Mazowieckiej <ref>''Księga pamiątkowa 1830 - 29 XI 1930 ...'' s. 384.</ref>.▼

W 1920 roku był [[attaché wojskowy|attaché wojskowym]] przy [[ambasada|Poselstwie Polskim]] w Rydze. W latach 1921-1922 był słuchaczem I Kursu Doszkolenia [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkoły Wojennej]] w Warszawie. Po ukończeniu kursu i uzyskaniu "pełnych kwalifikacji do pełnienia służby na stanowiskach Sztabu Generalnego" został przydzielony na stanowisko [[Szef sztabu|szefa sztabu]] [[19 Dywizja Piechoty (II RP)|19 Dywizji Piechoty]] w Wilnie <ref>Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 33 z 16.09.1922 r.</ref>. W następnym roku był wykładowcą w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie, a w 1924 roku pełnił służbę w [[32 Pułk Piechoty (II RP)|32 Pułku Piechoty]]. W 1928 roku był I oficerem sztabu Inspektoratu Armii w Wilnie. Stanowisko Inspektora Armii zajmował wówczas gen. dyw. [[Edward Śmigły-Rydz]]. W czasie służby w W.S.Woj. w Warszawie pozostawał oficerem nadetatowym [[7 Pułk Piechoty Legionów|7 Pułku Piechoty Legionów]], natomiast w czasie służby w Wilnie - oficerem nadetatowym [[68 Pułk Piechoty (II RP)|68 Pułku Piechoty]]. 1 stycznia 1929 roku Prezydent RP, [[Ignacy Mościcki]] nadał mu stopień pułkownika <ref>Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 1 z 04.01.1929 r.</ref>. W styczniu 1930 roku objął dowództwo [[16 Pułk Piechoty Ziemi Tarnowskiej|16 Pułku Piechoty Ziemi Tarnowskiej]] w Tarnowie <ref>Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 1 z 21.01.1930 r.</ref>, a już 13 października 1931 roku zastąpił płk. dypl. [[Emil Krukowicz-Przedrzymirski|Emila Krukowicz-Przedrzymirskiego]] na stanowisku [[Dowódca piechoty dywizyjnej|dowódcy piechoty dywizyjnej]] [[7 Dywizja Piechoty (II RP)|7 Dywizji Piechoty]] w Częstochowie <ref>Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 7 z 23.10.1931 r.</ref>. 16 lutego 1935 roku został mianowany dowódcą [[13 Kresowa Dywizja Piechoty|13 Kresowej Dywizji Piechoty]] w Równem <ref>Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 5 z 21.03.1935 r.</ref>. W styczniu 1938 roku został pomocnikiem [[Dowództwo Okręgu Korpusu nr VIII w Toruniu|dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII]] w Toruniu. ▼

W czasie [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] 1939 roku pełnił funkcję zastępcy dowódcy etapów [[Armia Pomorze|Armii "Pomorze"]] oraz dowódcy Oddziału Wydzielonego "Toruń". 11 września, po objęciu przez gen. [[Michał Tokarzewski-Karaszewicz|Michała Tokarzewskiego-Karaszewicza]] dowództwa [[Grupa operacyjna|grupy operacyjnej]], został dowódcą etapów [[Armia Poznań|Armii "Poznań"]] i "Pomorze" <ref>Konrad Ciechanowski, ''Armia "Pomorze"'' s. 52, 85, 302.</ref>. W czasie [[Bitwa nad Bzurą|bitwy nad Bzurą]] dostał się do niemieckiej niewoli. W niewoli przebywał do wiosny 1945 roku między innymi w [[Oflag VII A Murnau|Oflagu VII A Murnau]]. Za ten okres służby gen. [[Juliusz Rómmel]] wystawił mu negatywną opinię: "element szkodliwy w armii! Wykluczony przez tutejsze Oficerskie Sądy Honorowe" <ref>Juliusz Rómmel, ''Generała Juliusza Rómmla opinie o wyższych oficerach WP'' s. 230.</ref>. Po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] przebywał na emigracji.▼